بحث آزاد

امید: سلاااااام؛ امروز سرم حسابی شلوغه؛ چون دارم موضوعات پیشنهادیتون برا نظرسنجی رو سر و سامون می دم. فعلا این پیامکا رو داشته باشین، تا نوبت دوم که نظرسنجی شروع بشه...

******

سلام؛ امیدوارم حال دل همتون خوب باشه. خیلی از ماها مثل الان من ناشکریم. همیشه احساس می کنیم خیلی از چیزا رو کم داریم. انگار همیشه از خدا طلبکاریم!! وقتی مریض می شیم، به اون بیمارایی فکر کنیم که مریضی های لاعلاج دارن. یا اینکه می گیم: "چرا زندگیمون یکنواخته؟" خب یه کم به اطرافمون و چیزایی که داریم، نگاه کنیم. به خانواده مون. اگه خدای نکرده یکیشونو از دست بدیم حاضریم تمام روزامون تکراری بود؛ ولی اون می بود. اول به خودم می گم: تا دیر نشده قدر داشته هامون رو بدونیم. (نسرین هستم از دیار بختیاری ها، الیگودرز)

امید: س.. س.. سلام؛ می گم ببخشید که دارم نفس - نفس می زنم، آخه دارم از قسمت عمیق می یام. عمیییق. شماهام زودتر برین که واقعا ارزشش رو داره. 

******

سلام؛ یه نکته قرآنی: "شما طی راه مستقیم را نخواهید خواست مگر آنکه خدا پروردگار جهانیان بخواهد." (سوره تکویر / آیه 29) عمیق که شدین دوستان؟ مفهومو گرفتین؟ هدایت شدن نعمت خدا است. دست کم نگیرینشا! (فاطمه ام، 20 ساله)

امید: دو تا آیه بریم عقب تر؟ اگه بریم اینجوری می شه: "این قرآن چیزی جز تذکری برای جهانیان نیست. برای کسی از شما که بخواهد راه مستقیم در پیش گیرد. و شما اراده نمی کنید مگر اینکه خداوند، پروردگار جهانیان بخواهد." می دونین یکی از عوامل مهمی که باعث می شه خداوند بخواد تا ما اراده کنیم تا تو مسیرش قرار بگیریم چیه؟ کار خیر. کار درست. یکی می گفت: پیرزنی رو سوار ماشین کردم و تا نزدیک خونه اش رسوندم. خیلی دعام کرد. شبش یه دفعه هوای زیارت شاه عبدالعظیم حسنی به سرم زد. بدجور. جوری که صبح زود خواب شیرین رو رها کردم و رفتم زیارت. وقتی برمی گشتم با خودم گفتم: چی شد؟ یه دفعه، این همه حس خوب معنوی و اراده، از کجا اومد؟ یاد اون پیرزن و دعاهاش که افتادم، همه چیز رو فهمیدم. فهمیدم که در ازای اون کار خوب، خداوند خواست که من اراده کنم که...  

روز مادر بود. مادربزرگم که همسایه ما است دلهره داشت. نتونستم بفهمم برای چی؟ فقط تلویزیون نگاه می کرد و چشاش پرمی شد. زنگ زدم به نوه ها که بیاین دور هم باشیم. میوه شیرینی حاضر کردم؛ اما کسی نیومد. هر کسی یه بهونه! فقط خانواده خودم بودن و عموم. وقتی شیرینی رو آوردم مادربزرگم گفت: ای کاش می گفتی بقیه بچه هام میومدن می دیدمشون. خیلی متاسف شدم! واقعا برای وقت گذاشتن برای یه کسایی، وقت زیادی نداریم. (یامور، 74، اردبیل)

******

امید: سلااااااام؛ می دونین چرا کم حرف شدم؟ چون شماها اونقدر حرفای خوب برا گفتن دارین که من دیگه حرفی ندارم بزنم. حالا اگه  آماده ی عمیق شدنین، بریم ببینیم تو باشگاه، چه خبره...

******

سلام به دوستان خوبتر از برگ گل، قبلا وقتی به یه مناسبت مثلا روز مادر یا پدر برا پدر و مادرم یه چیز کوچولو می گرفتم اونا می گفتن همین که به یادمون بودی و بهمون سر زدی بزرگترین هدیه دنیاس و من همش با خودم می گفتم: "مگه می شه؟ بالاخره آدم از بچش انتظار یه کادوی کوچیک رو داره." ولی حالا خودم با داشتن دو تا بچه واقعا به صدق و درستی این حرف پی بردم؛ چون اگه بچه هات بزرگترین هدیه رو برات بیارن؛ ولی بهت بی حرمتی کنن ذره ای ارزش نداره. مثل این می مونه که سرت رو بشکنن اونوقت دامنت رو پر گردو کنن. ازتون خواهش می کنم قدر داشته هاتون رو بدونید قبل از اینکه دیر بشه. ممنون که هستین. (لیلا، اراک)

******

امید: سلااااااام؛ می گم همگی که شنا بلدید؟ اینو گفتم چون عمق پیامک بعدی خیلی زیاده. خییییلی 

******

امام على (ع): اگر به کسى خوبى کرده اى درواقع با این کار، خودت را گرامى داشته اى و به خودت آبرو داده اى؛ پس به سبب خوبى که به خودت کرده اى از دیگران خواهان تشکر مباش. (مریم محمدى)

سلام علیکم و رحمت الله و برکاته. اخوی امید! اینم جواب سلامت. گفتم فردا روز گله نکنی که چرا جواب سلام ندادید؟ کوچیک و دست بوس مادران هم اندیش گل گلاب (زهرا از دلفان)

امید: شرمنده می نموویید. تشویق شدم که سلام امروزم، بلندتر و باانرژی تر باشه. سلاآآآآآآآآآآآآآآم. حالا اگه راس می گین جواب این یکی سلامم رو بدین. 

سلام؛ امید یه چیزی بگم قول می دی گوشمو نکشی؟! من می تونم دیگران رو ببخشم. با این که خیلی سخته بدی هاشون رو فراموش کنم؛ اما به راحتی می بخشمشون؛ اما برای دید و بازدید و صله ارحام خیلی مایل به دیدنشون نیستم! راستشو بخوای از دست همه اطرافیان با کنایه و زخم زبوناشون خیلی خسته ام. می شه بگین چی کار کنم که بتونم به راحتی باهاشون ارتباط برقرار کنم؟! (؟)

امید: خب! چرا همه وایسادین منو نیگا می کنین؟ حرفی، نظری، راهکاری، چیزی! اول پیامک بنویسین: "پاسخ" درضمن جواب سلام من رو هم بدین که واجبه!... چیه؟ چرا دوباره دارین اینجوری نیگام می کنین؟... آآآآخ! اصلا سلام نکردم من! پس سلااااآآآآآم

امید: سلااااام؛ چطورین با شروعی بی کلااااااام؟ اصلا یه چیز دیگه! از داستان خوشتون می یاد؟ بذارین با یه داستان شروع کنیم...

******

سلام؛ سال نو مبارک. پیرزنی هر روز به جلسه موعظه می رفت. آن روز وقتی از جلسه موعظه بازمی گشت نوه اش با تمسخر پرسید: مادربزرگ امروز چی یاد گرفتی؟ مادربزرگ: عزیزم تو که می دونی من هیچی یادم نمیاد. نوه: پس چرا می رین جلسه وقتی...؟ مادربزرگ سبد کامواهاش رو به نوه داد و گفت: می شه بری داخلش رو از آب پر کنی؟ نوه: نکنه شوخیتون گرفته. این که همه اش سوراخه. چه جوری آب رو نگه داره؟ مادربزرگ: خواهش می کنم این کارو بکن. نوه رفت و دوباره با سبد برگشت و گفت: دیدی مادربزرگ حق با من بود؟ این سبد نمی تونه آب رو نگه داره! مادربزرگ: "اما عزیزم می بینی که سبد تمیزتر شده!" نتیجه گیری این داستان با خودتون! هنوزم می گین باشگاه بی تأثیره؟! (زهرا محمدزایی از درگز)

امید: عمرا دیگه کسی بگه!

امید: سلاااااام و عرض اعتراض. آقااااا من اعتراض دارم! آقا منم دلم می خواد پیامکم درج بشه. اجازه می دین؟ فقط همین یه بارو. جون من!...   

"همه آب های دریا هم نمی توانند یک کشتی را غرق کنند؛ مگر این که در داخل کشتی نفوذ کنند؛ بنابراین تمام نکات منفی دنیا روی شما تاثیر نخواهد داشت مگر اینکه شما اجازه بدهید. (امید، 42 ساله از تهران) آخیییییش. ممنونم که اجازه دادین.

امید: سلاااااامی خالصانه از دلی تنگ. تنگتر از اونی که فکرش رو بکنین. راستش امروز وقتی پیامکاتونو می خوندم دلتنگیم بیشتر هم شد. 

******

دلتنگى همیشه از ندیدن نیست. لحظه هاى دیدار با همه ى زیبایى، گاه پر از دلتنگى است. شنبه 15 فروردین اولین وصال هم اندیشان در سال94 مبارک. سلآآآآآآآآآآآآآآآآآآم؛ به جمع همیشگى خوش اومدییین. (زهرا)