باشگاه هم اندیشان

سلام؛ بچه ها می گم: اگر هم اندیشان نبود من سکته می کردم از تنهایی. نمی دونم چه جور تشکر کنم از زحمت های شما. خیلی عادت کردم هم اندیشان رو بخونم.

(یک مادر پنجاه ساله از همدان) 

سلام به همه دوستای هم اندیشم؛ من از اوایل تأسیس باشگاه همه مطالب جالب و مفید رو توی دفتر نوشتم. شما هم این کار رو انجام بدید. هنوز دیر نشده!

(محدثه حسینی از قم، پلاک 54)

درج اولی؛ این پیام مخصوص انسان های باجنبه اس.  کاش امید می رفت و من به جاش می اومدم. آخه من خیلی باحالترم. حالا امید خان اگه راست میگی و باجنبه ای بدرج!

(مریم، ۶۷ از مشهد مقدس)

امید: فکر می کنی که داری خیال می کنی! اگه بیای جای من، دو روزه از دست بعضی ها، دیوونه میشی. فکر می کنی چرا "پیام" سر به بیابون ها گذاشته؟!!!

درج  اولی؛ سلام؛ دمتون گرم! با حرفای شما من تصمیم گرفتم دست مامان و بابام رو ببوسم. اولش خیلی خجالت می کشیدم؛ ولی دیگه خجالت رو کنار گذاشتم. خیلی باشگاه توپی داریم.


(زهرا جعفری از اصفهان، شهر کمشچه)

سلام به همه دوستان و آقا پیام و امید خان! داشتم دق می کردم. 48 روزه که پیام نما شهر زابل قطع بود. تازه 2 روزه وصل شده.

(نسرین، 22 ساله از زابل)

درج اولی؛ من اسم بلوتوث تلفن همراهم ۳۷۰ (لوگوی باشگاه) هست؛ چون ماشین نداریم.

(مریم، ۲۲ ساله،  تبریز، لیسانس حقوق)

پیام اولی؛ سلام؛ راستش من فکر می کنم اون کسایی که میگن لگوی باشگاه (370) رو زدیم پشت ماشین، الکی میگن. من که تا حالا پشت هیچ کدوم از ماشین ها ندیدم؛ ولی خودم تو همین چند روز قصد دارم بزنم پشت ماشین داداشم.

(کوچیک شما نسرینم از زرند، روستای جرجافک)

امید: یه هم اندیش واقعی هیچ وقت الکی حرف نمی زنه. هیچ وقت.

سلام؛ خواستم بگم که منم خجالت می کشیدم پدر و مادرمو ببوسم؛ اما جمعه که رفتم خونه بابام هنوز سلام نگفته بوسیدمشون. نمیدونید که چه حس خوبی دارم. واقعا ازتون ممنونم.

(زهره هستم از کرمان)

درج اولی؛ سلام من تقریبا ۶ ماهه که به توصیه یکی از دوستام باشگاه شما رو مرتب دنبال می کنم و در این مدت، خیلی از مباحث شما، من رو تحت تأثیر قرار داد.

(حانیه، گرمسار)

سلام امید خان! خوبه که هستید. از همه شما کلی چیز یاد گرفتم. همه پیامای مفیدتون تو ذهنمه. راستش پیام دوستمون که گفت: نمازمون عادت نشه تلنگر بزرگی بود بهم. ممنون از همتون. برقرار باشید.

(سکینه از اسفراین)