هم اندیشان سه شنبه 5 اسفند ماه 1393

سلام؛ آقا امید من از آبجیم گله داشتم. اونو رنجوندم. به فاصله یک روز، امروز صبح زنگ زد و بعد از احوالپرسی (من با صدای بی روح جواب می دادم) گفت: "غرض از مزاحمت، مشهدم؛ گوشی رو می گیرم رو به روی حرم، هر حاجتی داری بگو..." حال دلم خوب شد؛ ولی از خجالت دارم دنبال افق می گردم. جواب بدی من با خیرخواهی داده شد. بخشش تا این حد؟!!!

(داداش سمیه خانوم از عنبرآباد)

امید: سلاااااااام؛ خیلی جالبه. شنیده بودم خدا تیر و تخته رو با هم جور می کنه؛ ولی تا این حد؟!... آخه ماجرای این پیامک، با مطلب جالبی که دقیقا امروز صبح شنیدم و برام کلللی جذاب بود، خیلی جور در میاد. آقای رزاق همکارم که سال ها آلمان بوده، می گه: "اونجا یه رسم خوبی که رایجه اینه که  وقتی دو نفر (مثلا دو تا همکار) به هر علتی فضای بینشون سنگین می شه و کدورت هایی پیش می یاد، نمی ذارن قضیه، کش پیدا کنه و یکیشون کوتاه می یاد و می گه: دیگه وقتشه با همدیگه یه شامی ناهاری چیزی بخوریم. با گفتن همین جمله، هیچی نشده، انگار همه چیز تموم می شه. همه دشمنی ها و کدورت ها برطرف می شه." آخه می دونین؟ وقتی بین دو نفر فاصله می افته، افکار منفی و بیخود، شروع می کنن به پر و بال گرفتن و جنب و جوش. اونقدر که هر لحظه کینه و نفرت ها بیشتر و بیشتر می شه. در اولین فرصت ممکن، باید جلو فاصله رو گرفت. فاصله؛ یعنی قدرت گرفتن منفی بافی ها.  

******

شنیدین که می گن لذتی که در بخششه تو انتقام گرفتن نیست؟ چون بعد از بخشش، به آرامشی می رسی که خداوند در امر بخشیدن، اونو پنهون کرده.

(حدیث فلاحی ام از دلفان)

******

سلام؛ من امسال تصمیم گرفتم هیچ کسی رو نبخشم. حالا هر کسی باشه برام فرقی نمی کنه. بعد از اینکه یکی از دوستام بهم بدی کرده اینجوری شدم. با آدم های این دوره زمونه باید اینجوری رفتار کرد و بسپاریشون به اون دنیا.

(متولد 67)

******

خوب بودن خود را منوط بر خوب بودن دیگران نکنیم. بد بودن خود را به علت بد بودن دیگران توجیه نکنیم. مشک را گفتند: تو را یک عیب هست. با هر که نشینی از بوی خوشت به او دهی. گفت: زیرا که ننگرم با کی ام؛ به آن نگرم که من کی ام!

(مریم سنجری،20 ساله، مدیریت بازرگانی، جیرفت)

******

سلام؛ من که هر کاری کردم با حرفاتون قانع نشدم. آخه من چطوری می تونم برادری رو که با اعتیادش زندگیمو خراب کرد ببخشم؟ برادری که به خاطرش تموم آبرو و آرامشمونو از دست دادیم. نه! من هیچ وقت نمی بخشمش

(مهسا)

******

سلام؛ دکتر جوزف مورفی تو کتاب "قدرت فکر" درمورد اثرات جسمی بخشیدن می گه: "مواردی چون تنفر، محکوم کردن دیگران، دشمنی و... میزبان بسیاری از بیماری ها هستن. از آرتروز گرفته تا بیماری های قلبی. تنها یک راه علاج وجود دارد. باید ناراحتی ها را کنار گذاشت و بخشیدن دیگران تنها راه مطمئن این کار است. شاد و سلامت باشید.

(مرضیه)

******

با سلام؛ هر گاه بیماریم، باید در دل خود جستجو کنیم که چه کسی را باید ببخشاییم. همه امراض از عدم بخشایش ناشی می شود. نفرت طولانی، چنان بدن را می خورد که به بیماری می انجامد. بخشش یعنی دست برداشتن و رها کردن. این به معنای تایید رفتار شخص مقابل نیست؛ بلکه به معنای دست برداشتن از سر آن کس و آن مسأله است. لازم نیست که بدانیم چگونه باید عفو کنیم؟ تنها کار این است که مشتاق عفو و بخشش باشیم. کاینات، خود از چگونه ها مراقبت خواهد کرد.

(عبیدالله بهرام پور)

******

سلاااام امیدخان؛ همگی خوبین؟ واااای می دونین چقدر ذوق دارم؟ دیشب برای بار چندم برادرم گفت از وقتی تلتکست می خونی اطلاعاتت زیاد شده و فهمیده تر شدی. مادرم هم تموم حرفاشو تایید کرد. داشتم ذوق مرگ می شدم. امروزم یه کار کردم که تقریبا لبخند خدا رو حس کردم. ممنون از هم اندیشیتون.

(فاطمه، 20 ساله)

******

سلام امید و هم اندیشان؛ حال دلتون خوبه؟ ما خدا رو شکر خوبیم. تولد حضرت زینب (س) رو به همه و روز پرستار رو به پرستارای باشگاه تبریک می گیم.

(2قلو فاطمه و معصومه از گوشت پزان)

امید: خوشم می یاد از هم اندیشان که حواسشون به همه چی هست.

******

سلام؛ امید می خوام بزنم تو جاده خاکی و بعد از اینکه جوابمو دادی دوباره می ریم می افتیم تو جاده اصلی. امید خان! برای تقویت بیانم باید چیکار کنم؟ درصورت خوندن کتاب، چه کتابایی باید بخونم؟ امید نذاری تو جاده خاکی بمونم تو این سرمای زمستون!

(حسین از قم)

امید: تا از جاده اصلی بیشتر دور نشدیم، بزن کنار ببین چی می گم. خونه که رسیدی می ری جلو آینه و شروع می کنی قشنگ از خودت حرف در می کنی. مواظب باش کسی نباشه که می گن خل و چل شده! بعدشم! دیل کارنگی رو که می شناسی؟ یه کتاب داره با عنوان آیین سخنوری. بگیر بخونش.

******

سلام؛ به نظر من حد و حدود بخشش بستگی به خود افراد داره. یه کسایی وقتی که کار اشتباهی می کنن و ما اونا رو می بخشیم، شرمنده می شن و دیگه سعی می کنن اون کار اشتباه رو انجام ندن؛ ولی یه کسایی هم هستن وقتی می بخشیشون گستاخ تر و جری تر می شن و اون بخشش ما رو به حساب چیز دیگه ای می ذارن.

(زهرا از هشتگرد)

******

نظر: به نظر من به غیر از افراد خانواده و کسانی که واقعا برات عزیزن، بخشیدن به معنی این نیست که همه چیز گل و بلبل بشه و بری به طرف مقابل محبت کنی. گاهی بخشیدن یعنی این که کینه اون آدم رو از دلت پاک کنی؛ ولی فاصله ای که لازمه رو باهاش حفظ کنی. این جمله رو همگی شنیدیم که: اگر کسی در حق ما اشتباهی رو مرتکب بشه خطای اوست؛ اما اگه دوباره مرتکب بشه خطای ما است؛ پس می شه با حفظ حرمت ها برای اون فرد، حدودی رو مشخص کرد.

******

سلام هم اندیشان؛ بحث این هفتتون عالیه؛ ولی هر چی مقاله ها و بحث ها رو خوندم و تو حرفای شما عمیق شدم نمی دونم چرا نمی تونم. می خوام ببخشمش فقط به خاطر آرامش خودم؛ ولی وقتی یادم میاد بعد از گذشت بیش از ده سال به روی خودشم نیاورده که به خاطر حرف و اشتباه و رفتار نامناسب اون همه چیمونو از دست دادیم!!! حتی دریغ از یه عذر خواهی کوچیک! عزیزترین فرد زندگیم به خاطر فشارهای روحی بعد از اون ماجرا بیمار شده. اصلا آدم کینه ای نیستم؛ ولی امید من نمی تونم کسی رو که این ظلمو در حق من و خانوادم کرد ببخشم.

(یه دلشکسته)

امید: اجازه یه نکته ای رو بگم؟... می گم گاهی یه اشتباهی، تو گذشته انجام شده و هر چی بوده، تموم شده رفته. به نظرتون بهتر نیست به خاطرات ناخوشایند گذشته، دیگه پر و بال ندیم؟ این فکر و خیالا، جز بیماری های روحی و جسمی، چیز دیگه ای داره؟

******

سلام؛ امید من اعتراض دارم در مورد بخشیدن! شنیدى می گن لذتى که در بخشش هست در انتقام نیست؟؟ من قبول ندارم! فرض کن یه پشه بیاد تو رو نیش بزنه. اگه ببخشیش و از خونت بگذرى، درد نیشش تا مدت ها آزارت می ده؛ اما اگه بکشیش و انتقامتو بگیرى همون موقع به کلى درد نیشش رو فراموش می کنى و یادت می ره! یه لذتى میاد سراغت انگار نه انگار پشه نیشت زده! در نتیجه: در انتقام، لذتى هست که در بخشش نیست!! همگى توجه... لطفا با جنبه باشید جهت خنده بودا!

(مهرنساء، ته تغارى خونه)

******

سلام؛ امام علی (ع) در نهج البلاغه:              

"بخشش، پاسبان آبروها است."

"برادرت را با نیکی و احسانی که در حق او می کنی سرزنش کن و شرش را با بخشش به او بازگردان."

(ندا، 69، چی چست)

امید: بخشش، پاسبان آبروها است. می دونین چرا؟ چون موقع دشمنی، آدمیزاد کافیه فقط یه نخود، انصافش رو کنار بذاره، اونوقت زیرآب زنی و  بدگویی ها شروع می شه.   

******

سلام آقا امید؛ لطفأ دیه ام رو کارت به کارت کن.

(علیرضا خانعلی پور، 49 ساله، لنگرود)

امید: امروز صبح کلللی با آقای رزاق دم در شبکه چهار منتظرت بودیم!!! کارت، بی کارت! فقط حضوری تقدیم می شه!! 

******

سلام؛ قاسمم دکوراتور از تهران. خانم یا آقای بنده خدا؛ اگه کسی امانتی بهت بده و بعد چند وقت پس بگیره، از پس دادنش ناراحت می شی؟! معلومه که نه!! مالی هم که خدا داده، مال ما نیست. امانته دستمون. ممکنه پس بگیره. حالا به هر طریقی. اکثر سختیای زندگی واسه محک خوردن واکنش ما است. اینجاس که با صبر و استقامت عیارمون می ره بالا. اونایی که ظلم کردن حسابشون با خدا است. روزیتو از دستت گرفتن؛ اما روزی رسون که هنوز هست. با بخشیدن، راحت از زندگیت حذفشون کن!

******

سلام؛ بخشش به این معنی نیست که ما خودمون رو در معرض ظلم و آسیب دیگران قرار بدیم. اگه می تونیم و می دونیم که با اقداممون وضعمون بدتر از این نمی شه، باید برا گرفتن حقمون اقدام کنیم؛ ولی اگه نمی تونیم...

(محمدرضا)

امید: خب! اگه نمی تونیم چی؟ اینجاش که مهمه، جا خالی می دی؟ 

******

تفسیر: این سخن: "کسی که از حرامی لذت ببره، به همون میزان، دیگه نمی تونه از حلالش لذت ببره." خیلی جاها کاربرد داره. مثلا کسی که سراغ مال حروم می ره دیگه به مال حلال خودش قانع نیست و راضی نمی شه. شاید سرمنشا خیلی از بدبختی های بشر همین باشه! می دونید چرا؟ چون حدود خدا رو زیر پا می ذاره.

(الهام، کاشمر)

امید: می دونین؟ همونطور که به هر میزان از خدا دور شیم، از محبتش محروم می شیم و راهمون تو زندگی، کج می شه؛ طبیعیه که به هر میزان هم سمت حرام بریم از حلال خدا محروم می شیم. خیلی نکته مهمیه ها. سند می خواین؟ مثلا در مورد همین رفتن به سمت مال حروم: پیامبر (ص) در "حجه الوداع" (آخرین حج پیامبر) فرمودند: "هر کس روزی خود را از راه غیر حلال به دست آورد، هم از روزى حلال او کاسته می شود و هم روز قیامت حساب آن‌ را باید پس بدهد."  (الکافی، ج ‏5، ص 80) می بینین؟... حالا تو بقیه چیزا هم همینطوره.  

******

راهکار: بهترین راه برای آشتی با خانواده همسرتون اینه که از یه بزرگتر مثلا پدرتون خواهش کنید به طریقی زمینه صبحت شما با ایشون (که عموتونه) رو فراهم کنه. تا زمانی که با هم گفتگو نکنید، مشکلتون حل نمی شه. روز اول عید با بچه ها به منزلشون برین؛ البته با شیرینی. امیدوارم خبر آشتی رو به ما هم بدید.

(مامان ضحا، متولد ۶۳)

امید: می گم حالا که حاضر نمی شن رو در رو شن تا حرفات رو بزنی و حقیقت رو بگی، چرا نامه براشون نمی نویسی و همه چیزو تو نامه توضیح نمی دی؟ یه شاخه گل و یه کادویی چیزی هم می شه باهاش فرستاد. بابا! من همه اش می گم هر مشکلی، راه خودش رو داره؛ فقط ماها نمی تونیم اون راهه رو پیدا کنیم. فردا می بینمتون.

تعداد پیامک های دیروز: 2317