هم اندیشان شنبه 2 اسفندماه 1393

سلام؛ اگر نمی توانید کسی را ببخشید، به خاطر بزرگی گناه او نیست؛ به خاطر کوچکی دل خودتان است.

(زهرا از هشتگرد)

امید: سلاااااام؛ می گم موافقین حالا که اول بحثی، همچین مطلب مهمی به تورمون خورده، یه جوری مطلب رو بازترش کنیم؟ منظورم اینه که ببینیم منظور از این که دل یکی کوچیکه و دل یکی بزرگه چیه؟ اصلا چطور می شه که یکی دلش کوچیکه و یکی بزرگ؟ چه عواملی تو این بزرگی و کوچیکی دل موثرن؟ اول پیامک بنویسین: "نظر" 

******

داستانک: شاگردان کلاسی به دلیلی، کینه هم را به دل گرفتند. وقتی معلم فهمید از آن ها خواست هر یک کیسه ای با تعدادی سیب بردارند و همه جا همراه خود ببرند. پس از مدتی شاگردان از سنگینی بار و بوی سیب های گندیده شکایت کردند. معلم گفت: کینه همانند این سیب ها است. هم بارتان را سنگین می کند و هم قلبتان را فاسد و بد بو.

(دختر هم اندیش 28 ساله از خیابان سوم جنوبی از شاد آباد)

******

سلام؛ بخشیدن یعنی اینکه ما بعد از ابراز نارضایتی خود و تذکر اشتباهات افراد به آن ها، دیگر در ذهن و قلبمان کینه نگه نداریم و به خاطر اینکه خودمان شادتر زندگی کنیم و ذهن و قلبمان رها شود، آن ها را ببخشیم.

(شاهچراغی از یزد)

امید: البته "یه جاهایی" آدم باید بعضی چیزا رو به رو خودش نیاره و ببخشه و یه جاهایی هم باید با "مهارت" به رو خودش بیاره. ساعت 17، مقاله روانشناسی این هفته (ص 790) به روز می شه. بخونیدش یه چیزایی دستتون می یاد.

******

گاهی گذشت می کنیم، گاهی گذر... معنای این دو فرق می کند. بخشیدن دیگران دلیل ضعیف بودن شما نیست. آن ها را می بخشید چون آنقدر قوی هستید که می دانید آدم ها اشتباه می کنند. بزرگترین هدیه گذشت به ما آرامش داشتن خود ما است.

(مریم.س، 20 سال و سه روزه، مدیریت بازرگانی)

******

سلام؛ امید به نظرم بعد از موضوع بخشش چون دیگه آروم آروم نزدیک سال نو می شیم در مورد خونه تکونی (نکات ریزی که برا خونه تکونی می دونیم) در مورد خرید، مسافرت یا حتی خاطرات جالبی که از عید داریم حرف بزنیم!! خلاصه که حال و هوای عید داشته باشیم.

(مریم از ماکو)

امید: ما پاییم. اصلا قرار شده لا به لای بحث بخشش هم بوی عید بیاد. می گم حواستون هست بحث بخشش، تصادفی، آخرین بحث هفتگی سال شد و نزدیکترین بحثمون به عید؟! نه! واقعا براتون جالب نیست؟ آخه یه چیزی که تو عید، خیلی حال آدم رو خوب می کنه این صلح و صفاها و آشتی هاشه که معمولا مرسومه. بالاخره، سال، نو می شه، دل ها هم باید...

******

امید می شه یه خواهش از همه بکنم؟ حالا که داریم به سال نو نزدیک می شیم، گندم، این نعمت خدا رو برای سبزه عید حروم نکنیم؟ می دونین هر خانواده اگر به طور متوسط نیم کیلو گندم سبز کنه و روز آخر عید اونو دور بریزه چه اسرافی می شه؟ می دونین از هر دونش باید چند تا دونه سبز می شد؟ قدر این دونه های طلایی رو بدونین آخه تو کشورمون خشک سالیه!

(یه مادر از همدان)

******

سلام امید؛ در جواب اون خانومی که گفته بودن شوهرشون سر هر چیز کوچیک و بزرگ کتکشون می زنه، به نظرم برای کسی که سر هر چیز کوچیک همسرشو کتککک بزنه بهونه ندادن راه حل خوبی نیست. به نظرم بره پیش مشاور و باید ریشه یابی بشه.

(معمار از اصفهان)

امید: راستش خوب که به پیامکت فکر کردم احساس کردم منظورت اینه که فقط بهانه دستش ندادن، درست و کافی نیست و اگه قضیه جدیه، در کنارش ریشه یابی هم بکنه و اگه می تونه بره پیش مشاور.

******

سلام به امید و ها؛ امیدوارم حال همه تون خوب باشه. آقا امید از الان عضه و ناراحتی گرفتم تا عید نوروز که بیاد. من با همسرم مشکل دارم. سر عید که بیاد همسرم به خونه خواهرای من نمی ره عید دیدنی و من سر این موضوع با همسرم دعوام می شه. بگو من چیکار کنم؟ از دستش خیلی ناراحت می شم روز اول عید؟؟؟

امید: به قول معمار، باید زمینه های این مشل، ریشه یابی بشه. دنبال ریشه ها باش؛ ولی در کنارش اجالتا بدون اگه مشکل عمیقی وجود نداشته باشه، نوع برخوردت باهاش می تونه معجزه کنه. به خانواده اش احترام بذار و هیچ حساسیتی به این مشکل، نشون نده! خودش می گه: "یه زنگ بزن ببین باجناقای گل ما خونن یه سر بهشون بزنیم!"  

******

سلام؛ معصومه خانوم؛ حرف شما صحیح که مرد حق دست بلند کردن رو زنشو نداره؛ اما منظور امید از اینکه گفت بهانه دستش نده این نبود که شوهرت حق داره بزنتت. بعضی از خانوما می دونن اگر فلان کارو بکنن شوهرشون عصبانی می شه و شوهرشونم تو عصبانیت دست روشون بلند می کنه؛ اما با این حال همون رفتاری که باعث عصبانیت شوهرشون می شه رو انجام میدن. منظور امید این بود خانوم تا جایی که می تونه موجبات عصبانیت همسرشو فراهم نکنه. یا وقتی خشم آقا شعله وره دیگه خانوم با حرفاش یا رفتارش هیزم آتیشو زیاد نکنه؛ اما راجع به حرف دومتون؛ تو بحث حجاب کلی راجع به این موضوع صحبت کردیم. گفتیم آستانه تحریک پذیری مرد پائینه. این خلقت مرده و بر اساس حکمت خدا است و دست من و شما و خود آقایون نیست؛ اما چیزی که این وسط به من و شما و مهربانوهای وطنمون بستگی داره اینه که با کنترل رفتار و پوششمون زمینه اذیت جسمی و روحی مردای کشورمون رو فراهم نکنیم. نگید به من چه؟ چرا که پدر و برادر و همسر خودتون هم از مردای همین جامعه هستن و همین خصوصیت در همشون وجود داره. معصومه خانوم و تموم آبجیای هم اندیشم؛ طنازی و دلبری در سرشت یک بانوست؛ اما شک نکنید اگر ما رفتار و پوششمون رو کنترل نکردیم و تن و ذهن پسر، همسر یا پدر یک خانواده رو لرزوندیم در همین حوالی و در همین شهرمون قطعا وجود خواهد داشت خانومی که با همین شیوه و ابزار زنانه قلب و نگاه و فکر پسر، همسر و پدر ما رو بلرزونه. بازم می گم این در خلقت آقایونه؛ اما دلیلی واسه توجیح چشم چرونی ها نمی شه!!! (البته دور از جون آقایون باشگاه). واااااااای انگشت سبابه ام.

(طیبه، تهران،20 متری شمشیری، کوچه نوروزی)

******

سلام؛ ما 2 ساله ماهواره داریم. نه نمازم ترک شد و نه قرآن خوندنم. همه آدما شبیه هم نیستن. از اول باشگاه، باهاتون بودم.

(سمانه از نور)

امید: چه جالب؛ موضوع هم اندیشان قدیم (570) از امروز دقیقا همینه. تا آخرش رو دنبال کن که به خوبی جوابت رو می گیری.

******

سلام؛ خدمت امید و هم اندیشان دلسوز و مهربان؛ راهکار زینب خانم از کرمانشاه برای پریسا خانم خیلی جالب بود. دوستان فقط خواننده نباشند. به راهکارها عمل کنند.

(مریم، 43 ساله، مادر ندا و محمد از آمل)

امید: فکر می کنین من چهارشنبه، چند بار آفرین گفته باشم خوبه؟ نکته، پشت نکته. راستش نکته های زیادی تو راهکارای هم اندیشان درمورد بهبود رابطه عروس و مادرشوهر بود و هر کدومشون رو که می خوندم می گفتم: آفرین!... تو راهکارهای زینب خانوم این یکیش برام جالبتر بود: "کارهای بزرگ، در یک لحظه انجام نمی پذیرد؛ بلکه نتیجه یک سری کارهای کوچک است. مثل ریختن یک فنجان چای برای مادرشوهرتان." البته این مطلب زینب خانوم هم آدمو به فکر وا می داره: "در اغلب دعواها ببینید سهم شما چقدر است؟"

******

امروز مادر شوهرم برام هدیه آورد و ناراحتی ها یادم رفت. برای بار هزارم بخشیدمش؛ البته با کمک دوستان هم اندیش و امیدخان.

(پریسا، 22 ساله از الیگودرز)

امید: نگفتی که چی شد که هدیه آورد؟ بابا! مردیم از کنجکاوی!

******

با سلام؛ در خصوص اظهارات پریسا خانم و سایرین، باید عرض کنم همه ادیان الهی به ویژه اسلام با طرح واژه "اخلاق" برای همه ی مراحل زندگی راهکار ارائه کرده اند. با نگرش به هدایت های دینی می توان حتی با دشمنان، زندگی مسالمت آمیز داشت چه رسد به بستگان اعم از سببی یا نسبی. لذا می شود حدس زد که مسئله اخلاق در زندگی بعضی ها مون کمرنگ شده.

(سیدی متولد دهه ۴۰ از جامخانه)

******

راهکار: گفتین بعضیا اصلا جنبه محبت ما رو ندارن و زود جو اونا رو می گیره.  بهترین راهکار، ساده ترین راهکار، و بی دردسرترین اینه که اصلا و ابدن به این افراد محبت نشه؛ چون ظرفیتش رو ندارن. صد در صد هم جواب می ده.

(جوکار)

امید: می دونین؟ تو روابط معنادار؛ یعنی رابطه با کسانی که یه جورایی سرنوشتمون بهشون گره خورده، نمی شه به راحتی آدما رو حذف کرد. مثلا می شه مادرشوهر رو به راحتی حذف کرد؟ خواهر شوهر رو چی؟ اونا مادر و خواهر همسر هستن. گاهی قطع رابطه و حرف و حدیث های دنبالش، عواقب بیشتری درپی داره. راستش چهارشنبه یه چالشی ایجاد شد و اون این بود که اگه ما رفتیم تو این فضا که با محبت به دیگران، باعث بشیم رفتار اون ها هم باهامون تغییر کنه و اونا ظرفیت محبت های ما رو نداشتن و سوء استفاده ای شد، باید چیکار کرد؟ یه راهکارهایی دادین؛ ولی کافی نیست. دوباره تلاش کنین. اول پیامک بنویسین: "راهکار" 

******

راهکار: قرار نیست مهربانی، شرطی و طلبکارانه باشه؛ بلکه برا آرامش خودمون و خشنودی خدا است. امید چطوره کمی هم از مادرزن جان بگیم؟ هان؟ چیه تنت لرزید! خخخخ

(شیرزنی از یزد)

******

سلام؛ کسی که دست بزن داره، دنبال بهانه است واسه زدن؛ چون به این کار عادت کرده. یا این که واقعا یه مشکلی در درون داره که واسه جبران اون کمبود با زدن ضعیف تر از خودش اونو جبران می کنه. گاهی این زدن نشونه عدم اعتماد به نفسه که شخص داره با قدرت نمایی در مقابل همسر یا فرزند اونو بروز می ده. گاهی پیش میاد که زمینه در کودکی ایجاد می شه؛ یعنی یا والدین در تربیت فرد از تنبیه بدنی استفاده می کردن یا توان مقابله با همسالان زورگو رو نداشته و این به صورت یه عقده در اومده. شایدم فرد در مقابل مشکلات زندگی خسته شده و احساس می کنه که بار زندگی رو به تنهایی به دوش می کشه که همین باعث می شه ناراحتیشو با هر بهانه ای که شما دستش می دید، با زدن ابراز کنه؛ پس خواهشا بهانه دستش ندید و سعی کنید با دوستی بهش بفهمونید که شما کنارشید و تنهاش نمی ذارید. این به مرد اعتماد و انگیزه ادامه زندگی با شما رو می ده.

(فاطمه)

******

سلام؛ فردا دوباره خورشید شروع به تابیدن می کنه و همچنان روزها و زندگی من مثل سابق خواهد بود و من مثل همیشه خسته از این وضعیت. خدایا می شه کمکم کنی؟

(زینب، 20 ساله از یاسوج)

امید: آخه می دونی؟ فقط به حرف زدن و دعا کردن نیست. مثل آدم گرسنه ای که تو خونه اش مدام از خدا غذا بخواد. باید حرکت کرد تا خدا هم پشتش زیر پر و بالمون رو بگیره و راه ها رو بهمون نشون بده.   

******

همگی سلام؛ به نام خالقی که آسمان را بیستون آفرید. پروردگار، در آیه 31 سوره نور شرح داده که خانوم ها چطور بیان بیرون که زینت و محاسنشون رو به همه نشون ندن!! بعد فرق بی جنبگی و از خود راضی بودن رو با عمیق شدن به کلام وحی خدا در همون سوره در (آغاز) و در (پایان) متوجه می شویم.

(وحید)

امید: همتون و همه عزیزانتون رو به خداوند می سپارم.