هم اندیشان چهارشنبه 6 اسفند ماه 1393

سلام امید و هما؛ ساعت 11 شبه و با خوندن پیام ها اعصابم بدجورى خط خطى شد! آخه مگه می شه آدم کسی رو که بهش بدى کرده، به این راحتى ببخشه؟ به قول قدیمیا: "چینى شکسته رو می شه بند زد؛ اما دل شکسته رو نه!" پارسال قبل عید می خواستم دختر داییم رو ببخشم؛ ولى با پیامى که داد نمک رو زخمم پاشید. گفت: "اگه دلتو شکوندم کار خوبى کردم و پشیمون نیستم! خواستم بگم تو سال جدید هم برنامم همینه!" به نظرتون جاى بخششى هست آیا؟؟؟ واسه یه بارم شده نظر مخالفو بدرج؛ چون دارم کم کم شک می کنما!!!!!

(معصومم از یه شهر دور)

امید: یعنی الان اولین نظر مخالف تو باشگاه، درج شد؟؟؟!!! اگه اینجوریه که باشگاهمون به درد لای جرز دیوار هم نمی خوره!... حالا بی خیال! دعوا رو بذاریم کنار و بریم سر اصل مطلب. اصل مطلب اینه که بعضی هاتون به پیامکا عمیق نمی شین. می خوای جوابت رو از لا به لای پیامکای این چند روزه پیدا کنم؟ جیک ثانیه بیشتر کار نداره. یه جمع بندی هم می شه که همیشه خواسته خیلی هاتون بوده. خیییلی ها. اصلا نوبت اول امروز می شه جمع بندی...   

1- اگه تو بخشش، پیش قدم نشیم و بذاریم فاصله ها همینطور وجود داشته باشه، کینه ها و نفرت ها و افکار منفی هم همینطور بیشتر و بیشتر می شه و تازه، نتیجه کوچولوش می شه همین پیامکی که الان معصومه خانوم گفت. نباید بذاریم کینه ها عمیق شه و حرف و حدیثا و مشکلات بدتری پیش بیاد که دیگه نشه به راحتی درست، یا فراموشش کرد. راستش! اکثر مواقعی که بین آدما فاصله افتاده، فقط پیش قدم شدن یه کدومشون و گفتن یه جمله محبت آمیز، می تونه باعث آشتی و صلح و صفا بشه. با وجود اون همه کینه و نفرت، انگار طرف، منتظر این لحظه بود. آدم واقعا می مونه! با خودش می گه: پس اون کینه و نفرتا چی شد؟... می دونین؟ خیلی وقتا اون کینه و نفرتا چون از فکرای پوچ و منفی ایجاد می شن حباب هستن و زود می ترکن! البته که گاهی وقتا هم عمیق و جدی هستن و یا می شن که راه حل خودش رو داره.

2- چرا ببخشیم؟ چون مشکلاتمون کمتر می شه. چون نفرت طولانی، چنان بدن رو می خوره که به بیماری منجر می شه. چون بخشش پاسبان آبروها است و جلو زیر آب زنی ها و و دشمنی های طرف مقابل رو می گیره. چون غالبا، افراد با بخشش ما شرمنده می شن و دیگه سعی می کنن اون کار اشتباه رو انجام ندن. چون گاهی، بخشش، زندگیمون رو حفظ می کنه و نمی ذاره شرایطمون از اینی که هست، بدتر بشه. چون بعد از بخشش، به آرامشی می رسیم که خداوند در امر بخشیدن، اونو پنهون کرده. یادمون باشه اصل بخشیدن اینه که از ته دل ببخشیم و تو رفتارمون هم نشون بدیم که از ته دله تا کدورت ها برطرف و صلح و صفا برقرار بشه.

3- تازه اگر هم واقعا طرف مقابلمون آدم بی انصافی بود، بخشش به معنای تایید رفتارش نیست؛ بلکه به معنای دست برداشتن از سر اون طرف و اون  مسأله برای خلاص شدن خودمونه و جلوگیری از بدتر شدن اوضاع. اینجور وقتا لازم نیست با طرف، جیک تو جیک شیم. گاهی باید فاصله ای که لازمه رو با طرفی که ظرفیت نداره، حفط کنیم. گاهی هم لازم می شه آدم خطاکار رو  ببخشیم و بهش بگیم که بخشیدیمش؛ اما تا مدتی، عملا این رو در رفتار، نشون ندیم که دوباره اشتباهشو تکرار کنه؛ درضمن یادمون باشه بخشش به این معنی نیست که ما خودمون رو در معرض ظلم و آسیب دیگران قرار بدیم؛ پس اگه می دونیم که با اقداممون وضعمون بدتر از این نمی شه، باید برا گرفتن حقمون اقدام کنیم.

4- گاهی خودمون یا طرف مقابلمون برای بخشش، نیاز به زمان داریم. گاهی زورکی نباید بخشید و یا انتظار بخشیدن داشت. گذر زمان همه چیز رو درست می کنه؛ ولی در عین حال یادمون باشه اگه ما قراره ببخشیم، پشتوانه های فکریمون بهمون کمک می کنن که این اتفاق، زودتر بیافته و اگه کسی هم قراره ما رو ببخشه، ابتکار عمل های ما می تونه تو کوتاهتر شدن زمان و یا امکان بخشیدن، موثر باشه.

5- چرا نمی تونیم ببخشیم؟ چون هنوز خدایی نشدیم و دلمون کوچیکه. خدا که فرمانروای دلمون بشه، قلبی به وسعت آسمون پیدا می کنیم و اونوقت بزرگترین بهونه ها هم غمگینش نمی کنه.

6- گاهی وقتا که دوطرف، خودشون متوجه اشتباهاتشون شدن، اگه امکان تازه شدن عقده های کهنه وجود داره، دیگه لازم نیست بعد از بخشیدن حرفی زده بشه؛ اما گاهی هم اگه شرایط مهیا است، لازمه گفته بشه تا اگه سوء تفاهمی هست برطرف بشه و دلا صافتر.

******

سلام بر آقا امید و نیک اندیشان؛ عصر چهارشنبه به یاری خدا می رم یه رویای قدیمی رو به واقعیت تبدیل کنم. آقا امید می خوام شما آستینامو خوشگل بالا بزنی؛ آخه طرف، هنوز منو ندیده. جلسه ی ظاهر پسندونه! لطفا تجربیات نابتون رو دریغ نکنید. برای غلبه بر ترس و استرسم هم اکنون به یاری سرشار از انرژیتون نیازمندم.

(از اهالی نیک اندیشان)

امید: دکمه آستینات رو باز کن بیا جلو!!!! چیه؟... بابا! مگه خودت نگفتی آستینات رو خوشگل بالا بزنم؟!... می گم امشب گیج نزنی، دسته گل یادت بره ها!

******

سلااااام؛ "بخشندگی و مهربانی، ما را با هر آنچه اطراف ماست، مرتبط می کند و تصورات و فکرهای منفی و غلط ناشی از فاصله ها و تنهایی را درهم می شکند؛ پس بخشنده باشید و با دنیای اطراف، ارتباط برقرار کنید. بخشی از کتاب "لطفا فرشته شوید"

(سیده مرضیه موسوی واسعی، خرمدره)

******

سلام؛ به قول آقای میثاق: "اشتباهو می شه بخشید؛ اما انحرافو نه!" دوستان عمیق شوید.

(پریناز پویان، کنکورى، مشهد)

******

سلام به امید و هم اندیشان؛ توجه! یوسف پیامبر بعد از اون همه ظلمی که برادرانش در حقش کردن از همون وقتی که درون چاه بود از اون ها گذشت و براشون دعا کرد. یک عمر یوسف پیش خدا و خلق خدا عزیز بود و برادرانش به چشم خود خوار و ذلیل و پشیمان و دچار عذاب وجدان بودن. دوستان من؛ هی نگید بعضیا جنبه بخشیده شدن ندارن! هر انسانی تا موقعی که اشتباهاتشو جبران و ترک نکنه به آرامش نمی رسه مثل برادران یوسف که بعد از توبه به آرامش رسیدن. شما هم اونایی که در حقتون بدی کردن رو ببخشید و به وجدانشون واگذار کنید. همون عذاب وجدانشون بزرگترین تنبیهه. گرفتین مطلبو؟

******

سلام؛ اگه ما کسی که در حقمون ظلم کرده رو ببخشیم، خدا دیگه مجازاتش نمی کنه؟ پس چرا می گن چوب خدا صدا نداره؟

(زهرا، مهندس شهرساز باشگاه از همدان)

امید: می دونین؟ گناهان، چه کوچیک و چه بزرگ، به اندازه خودشون، آثار وضعی دارن؛ یعنی با هر گناه، ذاتا تبعاتی همراهه که تو همین دنیا، دامن آدم رو می گیره. مثلا وقتی به کسی ظلمی می کنی؛ حتی اگه ببخشدت باز هم اثر وضعی رفتارت تاثیر خودش رو گذاشته و می ذاره؛ چون ذاتا باهاشه. مثل وقتی که کسی سم می خوره؛ دیگه خورده و اون سم اثر خودش رو می ذاره. به همین خاطر مولانا گفته:

این جهان کوه است و فعل ما ندا

سوی ما آید صداها را ندا

البته از اونجا که همیشه خداوند راهی برای امیدواری باقی گذاشته، در عین اینکه برای هر گناهی، آثار وضعی وجود داره؛ اما (اگه توفیق پیدا بشه) با توبه واقعی و پرهیزگاری و مراقبت از خود، انجام کارهای نیک و توکل به خدا و توسل به ائمه، می شه اثرات وضعی معنوی که گناه داشته مثل سیاهی قلب رو از بین برد و حتی آثار وضعی دیگه رو هم "تا جایی که ممکنه" جبران کرد. چهارشنبه دیگه یه مقاله توووپ تو همین زمینه براتون می ذارم تو مجله اندیشه. فعلا مقالات این هفته رو اگه راست کارتونه دریابید. طرز تهیه سرکه طبیعی هم توشه.

******

سلام امید؛ بخشیدمت! برای هزارمین بار بخشیدمت که پیاممو ندرجیدی. به این می گن آدم دل گنده. مگه نه؟

(محدثه، ۱۸)

امید: دقیقا! نتیجه دل گندگیت و البته نمک پاشیت رو هم دیدی.

******

حواست باشه....... هر کی دستت رو گرفت، لزوما دوستت نیست... شاید تو حرکت بعدی، پاشو گذاشت رو شونه ات و رفت بالا!

(مایسا از گنبد کاووس)

******

سلام به ها... امید می شه ناشر و نویسنده کتاب بی شعورها رو به من بگین؟ آخه ضروریه. عصا رو بیار پایین. خب چیکار کنم؟ خیلی کنجکاوم بدونم محتواش چیه؟؟؟

(فاطمه اسدی از شهرک قلعه میر، 25 متری آزادگان)

امید: کتاب "بی شعوری" نه! "بی شعورها" نوشته: خاویر کرمنت با ترجمه محمود فرجامی از انتشارات تیسا. چون خودمم کنجکاو شدم یه چیزایی از تو اینترنت ازش در کردم.

"این کتاب درباره بی‌شعوری در دوره معاصر است و نویسنده با شوخ طبعی و یک عالمه ماجراهای ساختگی (اما در واقع بسیار شبیه به اتفاقاتی که هر روز دور و بر ما می افتد) نظریه من درآوردی خودش را مطرح می کند: بی‌شعوری یک بیماری مسری است و دارد دنیا را تهدید می کند! باید کاری کرد والا بی‌شعورها دنیا را نابود می کنند."

******

سلام امید و نیک اندیشان؛ در بعضی مواقع وقتی کسی بدی در حقت می کنه مثل اینه که با ماشین از روت رد شده و اگه ببخشیش مثل اینه که بهش فرصت دادی تا دنده عقب بگیره و لهت کنه تا مطمئن بشه چیزی ازت باقی نمونده. بعضی ها لیاقت بخشش رو ندارن.

(فاطمه از مجن، شاهرود)

امید: من فکر کنم، گفتنی ها دیگه گفته شده. امیدوارم هر کسی با شرایطی که داره و با برداشت درست از مطالب، بتونه بهترین تصمیم رو بگیره.

******

سلام؛ چند لحظه لطفا!!!! اگه قدرتشو داریم حتما "ببخشیم" هیچ کس بدون خطا نیست. می ترسم روزی من هم برای بخشیده شدنم فریاد بزنم!!! همه چیز ممکنه. موافقین؟؟؟

(رویای همیشگیه باشگاه، کرمانشاه)

امید: من که موافقم؛ نظر بقیه رو نمی دونم؛ ولی مطمئن هستم با این حرفایی که زدیم نگاه خیلی هامون به بحث بخشش تغییر کرد. خب! چون ممکنه هنوز یه چیزایی تو بحث بخشش مونده باشه، فعلا شنبه ادامه اش می دیم. مطالب متنوع یادتون نره که حال و هوا هم عوض شه. همتون و همه عزیزانتون رو به خداوند می سپارم.

تعداد پیامک های دیروز: 2106