هم اندیشان شنبه 30 فروردین 1393

امید: سلاااام؛ بالاخره داره تموم می شه. فاصله ای که تا "روز مادر" مونده رو می گم؛ ولی فاصله حقیقی ما و مادرامون چی؟ امیدوارم هممون وقتی بهش فکر می کنیم، رو سفید باشیم. دعای مادر، معجزه می کنه؛ حتی از اون دنیا! مراقبشون باشیم؛ چه بینمون باشن یا نباشن. هیچ وقت دیر نیست.   

******

سلام؛ از گابریل گارسیا مارکز می پرسند: اگر یک کتاب صد صفحه ای در مورد امید بنویسی چه می نویسی؟ در جواب می گوید: نود و نه صفحه آن را خالی می گذارم، صفحه آخر می نویسم: "امید آخرین چیزی است که می میرد."

(مرضیه، 23)

******

سلام بر هم اندیشان ناب اندیش و آقا امید؛ سال نو همگیتون مبارک. آقا امید! خواستم بگم با شروع سال جدید، شوهرمو با مادرش و برادرش آشتی دادم؛ ضمنا تصمیم گرفتم تو سال جدید، دروغ نگم؛ حتی دروغ مصلحتی و کوچیک. راستی! تو ۲ هفته ای که باشگاه تعطیل بود؛ خودمو با کتاب خوندن سرگرم کردم.

(نادیا، ۳۹ ساله، زنجان)

******

سلام؛ آدم وقتی ناپخته است کارایی می کنه که تاوانش خیلی سخته. مثل خود من که چند سال پیش از روی ناپختگی، کاری کردم که هنوز بعد از سال ها دارم تاوان می دم. از دوستام می خوام قبل هر کاری حتما از تجربه های دیگران استفاده کنن.

(زهره شفیعی از کاشمر)

******

پختگی: منظور از پختگی این نیست که آدم هیییچ اشتباهی مرتکب نشه. اینجوری که نعوذبالله می شه معصوم. منظور اینه که اشتباه، اونقدری بزرگ و فاحش نباشه که تو زندگی و سرنوشتمون، عواقب جبران ناپذیری داشته باشه و طوری آبروریزی بشه که هیچ جوری نشه جمعش کرد. بعععله!

(فاطمه، 22 ساله، آمل)

******

سلام؛ منظور از پخته شدن این نیست که ما دیگه اشتباهی انجام نمی دیم. منظور اینه که چون دیگه یاد گرفتیم هیجانات خودمون رو کنترل کنیم و نذاریم احساسات زودگذرمون روتصمیماتمون اثر بذارن، درصد خطامون خیلی کمتر می شه و موقع تصمیم گیری به عوامل مهمتری دقت می کنیم؛ چون این هیجانات، تو سن های بالاتر کمتر پیش میاد. معمولا سن پختگی40 هست که دوره جوونی تقریبا تموم شده.

(رومینا)

******

سلام به هم اندیشان عزیز؛ امروز حالم خیلی خوب بود. به خاطر اینکه مادربزرگ پیرم رو بردم حموم. ناخناشو کوتاه کردم. خیلی دعام کرد. لبخند خدا رو با تمام وجود حس کردم. این خوشحالی، انعکاس اعمال خود ماست.

(لیلا، 31 ساله، تبریز)

******

سلام امید؛ می گم این مطلبی که دوستان می گن ما باید بچه ها رو توی سنین پایین آموزش بدیم برای تربیت درست و کاهش سن پختگی، واقعا جدیه. یه جا خوندم کشورهای خارجی، به خصوص اروپایی دارن این کارو انجام می دن. اونا حتی از سال های قبل دبستان دست به کار می شن. ازطریق بازی هایی که توی مهد های کودک، مربیا با بچه ها انجام می دن. این جور چیزا توی کشور خودمونم هست؛ ولی باید بیشتر شه... کشورهای خارجی، سال ها است سیستم آموزشیشون به همین صورته؛ درضمن پختگی به این معنی نیست که فرد دیگه هیچ گونه خطا و اشتباهی ازش سرنمی زنه؛ فقط میزانش نسبت به سال های قبل کمتر می شه چرا؟ جوونا همین طور که می دونین خیلی وقتا عقل و احساس رو اشتباهی می گیرن، توی کاراشون دنبال هیجانن، خیلی وقتا نسنجیده کاریو انجام می دن؛ ولی به قول شما دیگه خیلی ضایعه است که یه فردی که پا به سن گذاشته یه سری تجربه ها رو به دست آورده، با افراد بیشتری توی زندگیش رو به رو شده، دیگه شده یه آدم دنیا دیده، بخواد بازم بی گدار به آب بزنه.

(صادق، 19ساله، کرمانشاه)

******

سلام هم اندیشان جان! پختگی هر کسی به تربیت اون فرد هم بستگی داره. اگه از بچگی یه سری مسئولیت رو دوش بچه متناسب با سنش قرار بدیم بچه پخته تر می شه. درواقع مسئولیت، آدمو پخته تر می کنه.

(زهرا، 25، زنجان)

******

سلام امید؛ سلام هم اندیشا؛ به نظر من پختگی یعنی رسیدن به مرحله ای که حوادث، اتفاقات و موقعیت هایی رو در زندگی خودت و یا حتی زندگی اطرافیات دیده باشی و بتونی از اون ها تجربه و درس کافی رو بگیری و از اون به بعد، رفتارت، کارات و تصمیماتت معقول تر و سنجیده تر باشن؛ البته یه آدم هیچ وقت به پختگی کامل نمی رسه؛ چون همیشه موقعیت های جدیدی تو زندگی به وجود میاد که یه آدم و تجربه هاش رو تکمیل تر می کنه.

(محدثه، 17 ساله، مشهد)

******

یه حرفی که واسه پختگی هست اینه که: آبجی! خودتو صددرصد خرج کسی نکن که فقط بلده تا 10 بشماره.

(فاطمه دوستی از 021، همون که 3 شنبه تولدشه)

******

پختگی: سلام دوستای گل هم اندیش؛ به نظرم آدم پخته هم ممکنه اشتباه کنه! ولی اون اشتباهاتی که از تجربه ی خودش و دیگران کسب کرده، دیگه تکرار نمی کنه. در واقع شخص پخته ممکنه دچار اشتباهاتی بشه که قبلا تجربه اش رو نداشته یا از تجربه ی دیگران درس نگرفته!

(محدثه و احمد از تهران)

******

سلام؛ خیلی وقته باهاتونم؛ اما الان که موضوع پختگی شد گفتم اشتباه دوران جوانی ام رو بگم. اشتباهی که برمی گرده به 20 یا 30 سال قبل. موقعی که 22 سالم بود. هم خونه داشتم و هم ماشین و هم یه شغل پردرآمد. با زن و بچه، همه برای خودمون کسی بودیم؛ اما به دلیل بی فکری و غرور و مشورت نکردن با بقیه، همه دار و ندارم رو فروختم که خیر سرم سرمایه گذاری کنم و بعدش... سرم کلاه گذاشتن و به دلایلی از کارم اخراجم کردن. من موندم با بی پولی و زن و بچه های قد و نیم قد و با یه خونه ای اجاره تا حالا... بچه هام دارن تاوان ندامت کاری های منو پس میدن. خدایا منو ببخش!

(یه پیرمرد که روزگار بدجور پیرش کرد از تبریز)

******

سلام؛ یه روز معلممون بهم گفت: اگه تو زندگیت به در بسته ای خوردی ناامید نشو. اگه قرار بود در باز نشه که در نمی ذاشتن، بلکه همونم دیوار می کردن. اینو گفتم که خدایی نکرده رها خانوم تو بزرگراه زندگی ناامید نشه.

(ایمان پاروکار، عضو کتابخونه نواب صفوی مشهد)

******

سلام آقا امید و هم اندیشان عزیز؛ به نظر من یه راه واسه پختگی و انجام ندادن خطاهای گذشته اینه که هرگز اشتباهات تلخ گذشته رو فراموش نکنیم. البته نبایدم بذاریم که خاطرات تلخ گذشته باعث آزارمون بشه.

(مهتاب، دانشجوی ترم 2 روانشناسی، دانشگاه گیلان)

******

پختگی: سلام به همگی؛ پختگی به این معنی نیست که آدم به هیچ وجه خطا نمی کنه! چون آدم ممکن الخطاست. اما آدمی که به پختگی رسیده با کمک تجربه دیگران درمورد کار مورد نظر و سنجیدن تمام جوانبش و قابلیتهای فردی خودش اقدام به انجام کاری می کنه؛ حالا تو هر زمینه ای! و اگه اشتباه کرد به دید تجربه بهش نگاه می کنه، ازش درس می گیره و دیگه تکرارش نمی کنه. راستی! بودنتون حالمو خیلی خوب می کنه. ان شاءا... همیشه برقرار باشید.

(فرشته، 69)

امید: می گم حواستون به هم اندیشان قدیم (صفحه 570) هم باشه. پیشاپیش، ولادت حضرت فاطمه (س) و روز زن رو تبریک می گم. در پناه خداوند باشین.