سال هاى اول زندگى بچه تو تربيتش خيلى مهمه.شير دادن بايد به ميزانى باشه كه بچه دوس داره و نبايد دوسال اول اصلا بچه رو منع كرد از خوردن.خودش بايد وقتى سير شد و مكيدنش متوقف شد بچه رو جدا كرد.و يا حتى اونايى كه شيرخشک مىخورن از محبت و آغوش مادر نبايد كم داشته باشن.يا حتى واس اينكه پدر هم شيرينيه شيرخوردن بچه رو حس كنه گاهى بذاريد همسرتون شيشه شيرو بده دهن بچه و تو بغلش بگيرتش. .اگه بچه شيرشو هم به ميزان كافى بخوره اما محبت يا ارضاى دهانيش صورت نگيره (كه ازطريق مكيدن سينه مادره) باز هم ممكنه شصتشو بمكه و يا اختلالاى ديگه اى به وجود بياد.و موضوع ديگه اينكه بچه تو سن 3 سالگى همونطور كه خونديد يه نوع خودمحورى مىگيره و دنيارو از نگاه خودش مىبينه و لجباز مىشه.زياد سعى نكنين جلو لجش رو بگيرين توجه نكنين طبيعيه!فداتون