ب نظر من یکی از دلایل اینکه نمیتونیم تو خوناده محبت کنیم اینه ک اینجوری یاد نگرفتیم منظورم اینه ک راحت نیستیم

یکی از دلایلش هم میتونه این باشه ک تو خونواده ها باهم دوست نیستیم

دنیا مجازی و ماهواره ها بی تاثیر نیس. در عین اینکه کنار هم زندگی میکنیم ولی هیچ درکی از هم نداریم.

شیوه صحبت هم تاثیر داره که ما بلد نیستیم.

اینکه داداش مهرداد گفت که به محبت کردن عادت نداریم این اصلی ترین نکته س.

چون که بدلیل اینکه زیرااااا وصلام

من فکر میکنم یکمش بخاطر غروره

منم خودم گاهی واقعا دوس داشتم دستای بابا و مامانم رو ببوسم ولی نمیتونستم

تــــــــــــــــــــــــــــا اینکه

موفق شدم

*********

یه بار با باباییم رفته بودیم همدان

تو ماشین داشتیم حرف میزدیم خودمو جمو جور کردم و گفتم بابایی گفت بلی گفتم خیلی حس خوبی پیدا میکنم قتی صدام میکنی دخترم

دخترکم و.......

گفتم جدا خیلی خیلی دوس دارم حس میکنم کسی جز من تو دنیا نیس . خیلی حرفای دیگ

باباییم باورش نمیشد این همون رضوانه که داره اینارو میگه

**********************

دلیلش هم میتونه این باشه که نمیگیم و فکر میکنیم اونا میدونن

بععععععله میدونن ولی وقتی بگی رابطه ها خیلی خیلی فرق میکنه تا وقتی که نگی

یه چیز دیگه هم اینه که طرف مقابلت درک نمیکنه، مثلا یه وقتایی به یکی محبت میکنی بعد یه جوری نگات میکنه و میگه: از کی تا حالا مهربون شدی؟؟؟؟!!!!!

نقل قول از mobina2

یه چیز دیگه هم اینه که طرف مقابلت درک نمیکنه، مثلا یه وقتایی به یکی محبت میکنی بعد یه جوری نگات میکنه و میگه: از کی تا حالا مهربون شدی؟؟؟؟!!!!!

من خودم در ابراز احساسات صفرم صفر ! تازه مدتی میشه رسیدم به زیر صفر دارم به اعداد منفی نزدیک میشم!

من واقعا نگران ایندمم

دلیلش میتونه خیلی چیز ها باشه ........گاهی خود فرد :خجالتی باشه یا کلا ادم کم حرف یا مغروری باشه البته این کم پیش میاد 

بعضی اوقاتم تقصیر خانواده است ..وقتی با بچه ات رفیق نباشی درکش نکنی! باهاش لج کنی! وقتی فکر امون فرق داشته باشه! خلاصه 1000 یک دلیل دیگه

ماهواره و اینترنت این چیزا هم بی تاثیر نیست !

واقعا، اینجوری آدم هم نا امید تر میشه و هم منزوی تر.

هییییییی

به نظر من این دوره و زمونه طریقه محبت کردنها عوض شده

پدر و مادرها از صبح تا شب سر کار و مشغولل فعالیت هستن تا اسایش و ثروت رو به فرزندان خودشون بدنو فکر میکنن که با این کار محبتشون رو به بچه ها ثابت کردن

در حالی که محبت کردن فقط برطرف رکدن نیاز مالی نیس

بچه ها به روح و احساس خانوادشون نیاز دارن

البته وجود امکانات زیادی که در خانواده ها هست

مثل ماهواره نت و موبایل ها هم باعث دور شدن اعضای خانواده از یکدیگر میشن

و اما

یه چیزی رو من بگم

ماه توقعمون هم بیشتر شده

قدیما کجا پدر و مادرها به بچه هاشون محبت میرکردن؟؟؟؟؟؟؟اینقدر شخصیت و فاصله بین بچه ها و والیدن بود که جرات نمیکردن از 10متریشون رد بشن هیچ وقت هم احساس کمبود محبت نمیکردن بیشتر از حالایی ها هم به پدر و ومادروشون احترام میذاشتن

چون والدین و شرایط زنگیشون رو درک میکردن

ولی الان اینجوری نیس

الان ماتوقعمون از همسرمون از والدین مون یکم بیتشر شده

درسته. قبول دارم حرفاتو.

ولی اون موقع زندگی انقد سخت بود که مردم وقت سر خاروندن نداشتن. بچه ها هم چیزایی مث بازی های کامپیوتری و اینترنت رو نداشتن، سرگرمی شون بازی های قدیمی بود. که همه شونم پر از رقابت مثبت و شادی بود.

پس پیشرفت علم و تغییر شیوه زندگی هم دخیله.

خوب

منظورت رو. از سوالت دقیق بیان کن

این که میگی محبت کم شده دقیقا منظورت محبت زن و شوهر هاست یا والیدن و بچهها؟

مبینا قبول کن

ماها لوس شدیم!!

همه چی در اختیارمون بوده قدر عافیت نمیدونیم

آزاده باهات موافقم

شما اینو درنظر بگیر که یه مورد کوچیکه

بچه ای که الان دنیا میاد حتی لباس برای 10 سالگیش هم میگیرن

یا مثلا دوچرخه!!

خب این بچه لازم نیس برای چیزی تلاش کنه همه چی قبل از دنیا اومدنش فراهم شده براش

به جون خودم من 6 سالم بود دنیا رو بهم ریختم تا برام دوچرخه خریدن هیییییییییییییییییی

خیلی چیزا میتونه دخیل باشه این یه نمونه اش هست

الان من خواهرزادم کلی اسباب بازی و لباس داره تولدش که میشه نمیدونیم چی واسش بخریم

ولی اون موقع ها

وقتی واسمون لباس نو میخریدن چقدر ذوق میکردیم

کلی از خانوادمون تشکر میکردیم که برامون چیزی خریدن

واسشون همه کاری میکردیم

این هم یه نوع محبته دیگه

ولی الان خواهرزادم میره بهترین چیز رو میخره نیومده داغونش کرده میگه باید نمیخریدین

اینکه ماها لوس شدیم آره. من شیش سالم بود دوچرخه م خراب شد کاری کردم یه دوچرخه بزرگ تر از قد خودم واسم خریدن.

منظورم محبت تو کل زندگیمونه. والدین و فرزند، خواهرا و برادرا و دوستان، همسران.

من میگم شیوه زندگیمون هم تو دوریمون از همدیگه و افسردگی تأثیر داره.

دوباره حرف قبلیمو بخونید.

اصن انگار به نادیده گرفتن هم عادت کردیم.. وقتی دوستمون ناراحته میگیم بیخیال. نیاز به تنهایی داره. اما وقت تنهایی خودمون از عالم و آدم انتظار داریم...

اوففففف، خدا میدونه کی آدم میشیم...

به نظر من ادم تا محبت نکنه محبت نمیبینه

بیاید خودمون رو عادت بدیم که خوبی های طرف مقابلمون رو ببنیم و با محبت کردن به دیگران محبتشون رو واسه خودمون بخریم

صبور باشیم

قدرشناس

باید از خودمون شورع کنیم

تو این دنیا

یکی هم به دیگران محبت کنه خیلی زیاده

اجازه بدین دلایلشو بگم

1...توقعات زیاد شده

2محبت کردن و مهربونیتو بعضیا میزارن پای وضیفه

3..اعتمادبنفس و غرور بیش از حد خیلیا

من خودم بخاطر همین رفتارا قید خیلیارو تو زندگیم زدم..

چون ک لیاقت نداشتن

آزاده شدیدا با حرفت مخالفم...

دیگه محبت محبت نمیاره، در اکثر موارد...