تو کجای سهراب؟آب را گل کردند
... چشم ها را بستند و چه با دل ها کردند
وای سهراب کجایی آخر؟
زخم ها بر دل عاشق کردند
خون به چشمان شقایق کردند
تو کجایی سهراب؟
که همین نزدیکی عشق را دار زدند
همه جا سایه ی دیوار زدند
ای سهراب کجایی که ببینی حالا دل خوش مثقالی است
دل خوش سیری چند!
صبر کن سهراب ...
قایقت جادارد
من هم از این همهمه اهل زمین بزارم.

امضای کاربر : فقط برای خودم هستم من؛
خود خودم
نه زیبایم  نه عروسکی و نه محتاج نگاهی
برای تو که صورت های رنگ شده را می پرستی نه سیرت آدم ها را  هیچ ندارم
راهت را بگیر و برو، حوالی من توقف ممنوع است

مرضیه جان اگه قایقش جا داشت بگو منم ببره،منم دلگیرم از همه

کاش تنها این بود/پاسبان ها قبلا همه عاشق بودند/خنده ات میگیرد/باورت هیچ شود/من الاغی دیدم که اس ام اس میزد/دانلودرامی فهمید/دربدردرپی یک قدقامت گل /سربه صحرازده بود

آی سهراب  کجایی که ببینی حالا
دل خوش مثقالی است
دل خوش نایاب است
توسوالت این بود
دل خوش سیری چند
من سوالم این است 
معدن این دل خوش   
تو بگو ای سهراب
در کدامین کوه است   
در کدامین صحرا  
در کدامین جنگل   
راستی این دل خوش میوه ی زیباییست؟ 
من شنیدم این دل    
بوی خوبی دارد     
مثل خون دل آن آهوها
راستی ای سهراب
نکند این دل خوش
مثل آن مشک ختن
نافه ی آهوییست
شاید اصلادل خوش
بوده یک افسانه

چون در این عهد ندیدم دل خوش
دم هر عطاری عده ای منتظرند
مرد عطار به ایشان گفتست
دل خوش می آید
قیمت مثقالش
جانتان میطلبد
مردهامیگویند
جان ما را تو بگیر
دل خوش را به عزیزانمان ده
مرد عطار فرورفته به فکر

او چنین قیمت گفت
تا کسی در پی این افسانه
به در دکانش
ننشیند شب و روز
خود مرد عطار
فکر می کرد ، دل خوش مثل
نغمه های ققنوس
بوده یک افسانه
آی سهراب بگو  ، تو اگر میشنوی
بکجا باید رفت  ، تادل خوش را دید
عده ای می گویند ، دل خوش  ، مال و منال دنیاست

دیگران می گویند ، دل خوش اینجانیست ، دل خوش آن دنیاست
من بلاتکلیفم
دل خوش گر پول است
مردم ثروتمند ، پس چرا نالانند
لب آنها خندان ، چشمشان گریان است
آی سهراب تو از این دنیا ،رفته ای گو تو به ما
دل خوش آنجابود ؟!
چند بود ارزش آن
مزه اش چیست بگو – مشتاقیم –
حیف بین من وتو سخنی ممکن نیست
ما ندیدیم دل خوش اما ، در پی اش می گردیم
اگر آن را دیدیم ، ما به او میگوییم درپی اش می گشتی
آی سهراب ... توهم .... اگر او رادیدی
نبری از یادت مردم عهد مرا
گو به این عهد سری هم بزند
شاید اینجا ماند و ، دل ما هم خوش شد
آی سهراب بخواب
سرد وآرام و خموش
چون که آرامش تو ،پر از زیباییست       
ما ولی می گردیم ،ما ولی می جوییم...

آه
سهراب عزیز!

                     
                 دوست دارم بروم اما حیف،

                     
                     
 قایقم کاغذی است

                     
      کاغذی بی بنیاد، که دلش خط خطی است.

                     
              با
چنین قایقی از ریشه تهی 

                     
                     به کجا باید رفت؟

                     
                     تا کجا باید رفت؟

                     
                     
 چاره چیست؟

                     
                      منتظر می مانم

                     
    منتظر تا روزی که بسازم از نو قایقی را

                     
                     و به آب اندازم 

                     
              آن
زمان است که فریاد زنم: 

                     
            قایقم کشتی نوح
مقصدم کعبه و نور

                                                                              چشمها را باید شست



 








 


 

 


 






 


 


 


 


 


 


 


 


 


 

باز پریشانم و ،مست به دریای عشق
هیچ ندارم امید ،بهر مداوای عشق


یاد تو بر هم زده ،فوج غم و غصه را
موج خروشان شده،بر دل شیدای عشق


واله و سر درگمم، از رخ نیکوی تو
یک نظرت می کند ،حل معمای عشق


وصل تو امشب اگر ،باز نصیبم نشد
جان بدهم تا سحر ،یا که به فردای عشق


گیسوی آشفته ات ،عقل ز سر می برد
رشته ی موی کجت ،باغ مصفای عشق


کشور قلبم گرفت ،چشم مغول پیشه ات
خون به دلم می کند ،غارت و غوغای عشق


چشم و لبت جام می، هر مژه ساقی شده
حسرت پیمانه ای ،مانده ز مینای عشق


تا زده زخمی به دل، زخمه ی چشمان تو
خون دو چشم ترم، نوش و گوارای عشق


عکس رخ مه نشان، همدم شب های من
من به تماشای تو ،تو به تماشای عشق


باز نگاهی اگر ،قسمت حالم کنی
شاعر چشمت شوم ،یا قد رعنای عشق؟


شعله ی قلبم ببین، سر به سما می کشد
هم به وجودم زده ،هم که به شولای عشق


هیچ میسر نشد ،خامشی درد من
گرچه "حزین"ساکت است ،از غم گویای عشق