هم اندیشان یکشنبه 19 آبان 1392

امید: سلاااام؛ هنوزم اینترنتمون قطعه! ممکنه امروز، مطالب به روز نشه!

وجدان امید: پس فقط بلدی به هم اندیشان بگی: خواستن توانستنه! امید خان! اتفاقا اینجور جاها باید خودمون رو نشون بدیم.

نیروهای منفی دور سر امید: آقای امید خان! به بالا نگاه کن! حواست فقط به ما باشه! به دور سرت؛ نه به دور قلبت. نکنه امروز هم می خوای مثل دیروز کللی به این و اون رو بندازی؟! هم اندیشان که می دونن اینترنت مشکل داره؛ وقتی به روز نشه خودشون متوجه همه چیز می شن.

امید: درسته! ولی وجدانم رو چه کار کنم؟ اینکه همه اش به هم اندیشان می گم: خواستن توانستنه! چی؟

نیروهای منفی دور سر امید: بابا! دسترسی به پیامک ها هم که نداری. دیروز هم از چند تا پیامکی که شانسی، دم دستت بود استفاده کردی!

وجدان امید: نکنه هوس پس کله کردی امید خان؟ هنوزم چند تا دیگه پیامک هست. بعد هم خدا رو شکر کن که اینترنت پخش، مشکلی نداره؛ این یعنی هنوز امیدی هست؛ این یعنی هنوزم حل مشکل از کنترل تو خارج نشده؛ فقط کافیه یه جورایی برسونی مطالبت رو به پخش. د! زود باش دیگه!

امید: آره! باید خدا رو شکر کرد که پخش، امکان ارسال رو داره و به قول وجدانم، هنوز حل مشکل، تو حوزه کنترلی منه؛ پس من می تونم! باید یه کاری بکنم....

******

سلام؛ می شه راجع به اینکه چطور مهمونمون رو سرگرم کنیم چند تا راهکار بدین؟ آخه تلویزیون، اکثرا خاموشه...

(الهام، تهران)

امید: می دونی به خاطر اینکه تلویزیون خاموشه به فکر افتادی؟ چون تا وقتی روشنه فرصت فکر و خلاقیت و تحرک تو زندگی رو ازمون می گیره. به همین خاطره که مارشال مک لوهان نظریه پرداز معروف رسانه، می گه: "تلویزیون، یه رسانه سرده!" چون ما رو منفعل می کنه. (البته مک لوهان از وجود باشگاه پر جنب و جوش هم اندیشان هنوز اطلاعی نداره) به هر حال نکته مهمیه! امیدوارم جدی بگیریم. باید چند تا برنامه واقعا خوب رو در هفته گلچین کرد و در غیر اون ساعات، تلویزیون، خاموش! تا مجال پیدا کنیم برای فکر کردن درباره پر کردن درست اوقاتمون. نگران نباشید! اولش سخت و وسوسه انگیزه؛ ولی وقتی مدتی خاموش باشه کم کم راه خودمون رو پیدا می کنیم؛ ازجمله اینکه چطور مهمون ها رو بدون تلویزیون، سرگرم کنیم. می شه از خودشون کمک گرفت؛ حتما پیشنهادهای خوبی می دن.

******

سلام؛ امید و "ها" نزدیک به یک ساله برنامه تون رو دنبال می کنم؛ ولى همون آدم سابقم چرا؟ به خدا سنگ نیستم آدم بدى هم نیستم فقط به کسایى که از تغییرشون می گن غبطه می خورم! تازه همسرى دارم افسرده و بى ذوق. چه کنم؟

امید: ببین! آدم تا ندونه فلسفه ی تغییر چیه ممکنه اینقدر که لازمه بهش توجه نکنه. اون هفته هم گفتیم. پاسخیه به یه نیاز فطری و به همین خاطره که حالمون رو خوب می کنه. بشر، هر جا از نیازهای فطریش فاصله گرفته به مشکل خورده. یادتونه دوستمون گفت: ما همون انسان های قدیمیم با همون نیازهای فطری قدیمیمون.... واقعا درست می گه. نیازهای دنیای امروز نباید اینقدر برامون پررنگ بشه که باعث بشه از نیازهای فطریمون فاصله بگیریم. مثلا همین تلویزیون، نیازیه که دنیای امروز برامون ایجاد کرده؛ ولی توجه بیش از حد بهش باعث شده به خیلی از نیازهای فطریمون که حالمون رو "واقعا" خوب می کنه نتونیم پاسخ بدیم. جای کتاب خوندن؛ ورزش؛ تفریح؛ تحرک؛ بازی با کودکان؛ صحبت با اعضای خانواده؛ طبخ غذا؛ گپ و گفت با مهمونا و... رو گرفته. امروز چه گیری دادم به تلویزیون!!!!

******

هم اندیشان... چند روز پیش یکی از اقواممون در سن 110 سالگی فوت شدن. خدا رحمتش کنه! تعجب کردین؟ بله! برای ماهایی که 50 سال رو سن زیادی می دونیم و با خودمون می گیم: دنیا دو روزه بزار هر چی دلم می خواد بخورم، شبها دیر بخوابم و... جای تعجبم داره. وقتی به سلامتی خودت اهمیت بدی. مواد خوراکی مضر نخوری و خیلی چیزهایی دیگه بایدم 110 سال عمر کنی. اونجوریم نگا نکن! نگو کی 110 سال عمر می کنه. کی بره این همه راه رو. ولی من می خوام برم. فعلا هم 18 سالش گذشته. چیزی نمونده یه چشم به هم زدنه؟!...

(نگار، پشت کنکوری)

امید: یه بار دیگه هم گفتم: تو جزیره اوکیناوای ژاپن خیلی از مردم به راحتی بالای صد سال عمر می کنن. با سلامتی و سر حالی. رازش هم اینه که از طبیعت، فاصله نگرفتن. تا لحظه آخر عمر هم تحرک و فعالیت دارن.

******

امید! چقدر رفتار خوب با سالمندها حال آدمو خوب می کنه! سالمندا سرمایه های ارزشمندی ان. حواسمون بهشون باشه.

(زینب، راستی سلام!)

امید: هر کار خوبی حال آدم رو خوب می کنه؛ چون اینم پاسخیه به یه نیاز فطری. تازه کلللی کار خوب هست که همونطور که گفتیم خیلی تو چشم نیست؛ ولی خیلی می تونه حال آدم رو خوب کنه. باید پیداشون کنیم. حال و هوای زندگیمون رو تغییر می ده. ممنون که با همه ی کم و کاستی هایی که تو باشگاه هست، هنوزم هستین!