باشگاه هم اندیشان

امید: سلام و صد سلام به همه هم اندیشان گل و بلبل. یه آخر هفته دیگه هم اومد. عمرمون مثل باد داره می گذره. خدا کنه بی ثمر نباشه. نه! اینجوری نمی شه! باید بیشتر از خودمون حسابکشی کنیم. بریم سر پیامک ها. بحث "توجه به بزرگترها" هم داره پروندش بسته می شه.    

******

درج  اولی؛ سلام؛ دمتون گرم! با حرفای شما من تصمیم گرفتم دست مامان و بابام رو ببوسم. اولش خیلی خجالت می کشیدم؛ ولی دیگه خجالت رو کنار گذاشتم. خیلی باشگاه توپی داریم.


(زهرا جعفری از اصفهان، شهر کمشچه)

******

درج اولی؛ این پیام مخصوص انسان های باجنبه اس.  کاش امید می رفت و من به جاش می اومدم. آخه من خیلی باحالترم. حالا امید خان اگه راست میگی و باجنبه ای بدرج!

(مریم، ۶۷ از مشهد مقدس)

امید: فکر می کنی که داری خیال می کنی! اگه بیای جای من، دو روزه از دست بعضی ها، دیوونه میشی. فکر می کنی چرا "پیام" سر به بیابون ها گذاشته؟!!!

******

بقیه در ادامه مطلب...

درج اولی؛ سلام دوستان! من کتاب "لطفا انسان باشید" به اهتمام محمد نامنی – رضا امان الهی رو معرفی می کنم. کتاب خیلی خوبیه. مخصوصا قسمت آیا اعضای خانواده هم حرمت دارن؟ امیدوارم با خوندن این کتاب بتونید حرمت والدین رو نگه دارید؟

(مریم)

سلام؛ یه واقعیت: "روزی مردی از پدر نگهداری می کرد. موقع خوردن غذا به دلیل دستان لرزان پدر، ظرف ها می شکستند. مرد تصمیم گرفت از چوب، ظرف درست کند. روزهای بعد، مرد پسر ۸ ساله اش را دید که با چوب، ظرف درست می کند. پرسید: این ها برای چیست؟ پسر جواب داد: برای شماست؛ موقع پیری.

(مامان آرین از زنجان)

امید: سلام دوستای گلم؛ این یه واقعیته که فرزندان، رفتار پدر و مادرشون رو زیر نظر دارن و اون رفتارها رو فرا می گیرن. خدا به هممون کمک کنه تا الگوهای خوبی برای فرزندانمون باشیم.     

******

درج اولی؛ سلام هم اندیشان؛ به نظر من خود والدین باید با احترام گذاشتن به فرزندان، احترام گذاشتن رو به صورت عملی به فرزندانشون یاد بدن.

(شایان، 18ساله از دزفول)

******

بقیه در ادامه مطلب...

سلام دوستای خوبم؛ امیدوارم که حال همتون خوب خوب خوب باشه. بحث توجه به بزرگترها است. این چند روزی که ما نوه ها به خاطر فوت مادربزرگم دور هم بودیم، همه این رو تایید کردن که در مواقعی که به دیدن مادربزرگ می رفتیم کمتر پیش می اومد که "یه دل سیر" بشینیم کنارش و باهاش حسابی حرف بزنیم؛ به ویژه مواقعی که فامیل، همه اونجا جمع بودیم. ای کاش زمان به عقب بر می گشت. 

******

درج اولی؛ سلام امید، من هنوز آخرین جمله ای رو که پدربزرگم بهم گفت یادم نرفته. اون گفت: تو رو خدا زود بهم سر بزن؛ اما من کوتاهی کردم و نرفتم. هنوزم در حسرت دیدار دوبارشم. بدرج تا بچه ها بیشتر قدر بزرگتراشون رو بدونن.

(الهه، ۲۰ از همدان)

******

پیام اولی؛ وقتی گفتین راجع به مادربزرگ و پدربزرگ ها صحبت کنیم خیلی دلم گرفت. آخه دایی هام چند ساله که به مادربزرگم سر نمی زنند؛ اما مادر بزرگم هنوز امیدواره. هر کس زنگ می زنه فکر می کنه بچه هاشن.

(نیلوفر آبی، ۶۴)

******

بقیه در ادامه مطلب...

سلام و صد سلام به گل اندیشان؛ این هفته می خوایم درباره یه موضوع مهم صحبت کنیم: "لزوم توجه بیشتر به بزرگترها؛ به ویژه پدر و مادرها و پدربزرگها و مادربزرگها." می خوایم بدونیم چرا با اینکه می دونیم اونا همیشه بین ما نیستن، باز هم خیلی هامون اون طور که باید قدرشون رو نداریم. چرا هشدارهای کسانی که تو این زمینه کوتاهی کردن و الان حسرت یه روز با اونا بودن رو می خورن، جدی نمی گیریم.

******

پیام اولی؛ سلام؛ به نظر من انسان تا خودش پدر یا مادر نشه، پدر و مادرو اونطور که باید، قدر نمی دونه؛ به نظر من اگه جونتم فدا کنی براشون هنوز کمه.

(فرشته، 18 ساله، سر پل ذهاب)

امید: مشکل اینجاست که خیلی ها حتی نوه دار هم شدن؛ ولی باز هم قدر پدر و مادراشون رو نمی دونن. ما می خوایم به کمک شما بدونیم چرا اینطور می شه؟  

******

بقیه در ادامه مطلب...

 دوستای گلم؛ سلام. تو این چند وقت که کمتر دیدمتون، بیشتر، قدرتون بهم معلوم شد. ازتون یه خواهش دارم؛ قدر کسانی رو که دوستشون دارین، داشته باشید؛ به ویژه پدربزرگ ها و مادربزرگ هاتون رو. یه نکته مهم اینه که وقتی می رین دیدنشون، بهشون توجه کنین و پای صحبت هاشون بنشینین. فقط رفتن نباشه! بریم سراغ پیامک ها....

******

درج اولی؛ من یه ماه دیگه عروسی می کنم؛ اما یه مدت بود با همسرم بحث هامون شدت گرفت. تصمیم گرفتیم به حرف هم توجه کنیم؛ اما باز همسرم دیشب پای یک بحث قدیمی رو کشید وسط و با هم بحثمون شد. دارم دیگه ازش خسته می شم. تو رو خدا بگین چه کار کنم؟

(سیما از نیشابور، لیسانس شیمی)

امید: فرهنگ رفتن پیش مشاور خانواده، تو کشور ما هنوز خوب جا نیفتاده.  یه مشاور خوب پیدا کن و هر جا که تو زندگیت مشکل جدی پیش اومد بهش مراجعه کن. کتاب خوندن رو هم فراموش نکن. این دو چیز به اضافه هم نشینی با هم اندیشان، واقعا برای داشتن یه زندگی خوب، لازمه.

******

پیام اولی؛ مطمئن ترین اصل در زندگی، خودسازی است نه اصلاح دیگران. خوشبختی یافتنی نیست، ساختنی است.

(پریسا، 19ساله از رباط کریم، دانشجوی کامپیوتر)

******

بقیه در ادامه مطلب...