باشگاه هم اندیشان

امید: سلاااااام؛ می گم با چاشنی موافقین؟ چاشنی بحث آزاد. فکر کنم تو بحث اراده، خیلی از گفتنیا گفته شد. می خوام حال و هوامون عوض شه...  

******

تقدیم به همید:

In the name of God گویم و کنم آغاز

قدری در آسمان هم اندیشان کنم پرواز

تلتکست ۴، صفحه ی ۳۷۰ را اگر سر بزنی

کارم آسان کرده ای که حسم کنم ابراز

اینجا، در اوج مدرنیته و دنیای امروز

این گل اندیشان که هستند خیلی بروز

به لطف تلاش های امید خان و دوستان

جایی برای مباحثه - در آرامش - دارند هنوز

ما پذیرفته ایم که هر سری، عقلی دارد

ولی تبادل افکار، روش و اصلی دارد

هم اندیش اگر باشی این را میاموزی

فکر موافق و مخالف، نقطه ی وصلی دارد

چشمک نوشابه، شیرین شکر، یا که حباب دور سر

اصلا هر چیز مضری - "ها" که باشی، می رسد دوره اش به سر

چشممان بر زندگی و سختی آن کاملا باز ولی

راهکار داریم که مشکل را گذاری پشت سر

اگر پسند شد بقیه شو می فرستم.

(زهرا بانو، ۱۸ساله از پیشوا. یه دونه بچه تربیت بدنی باشگاه!)

امید: خوشمان آمد. این ها تاثیر ترشی نخوردنه! 

******

امید: سلااااام؛ دیروز موقع خداحافظی با یکی از همکارام، بهش گفتم برو صفحه ی 370 پیام نمای شبکه چهار رو بخون. اگه بهش انس بگیری، حالت رو خوب می کنه. فکر می کنین امروز صبح وقتی دیدمش چی گفت؟... گفت: "هر سری یه عقلی داره؛ به همین خاطر باشگاه هم اندیشان رو راه انداختیم..." خلاصه، یه کم جمع تر بشینین که یه هم اندیش دیگه هم داره احتمالا به جمعمون اضافه می شه. اونم با زبون خوش؛ بدون پس کله! این مهمه!

******

سلام؛ به نظر من واسه تقویت اراده باید با افرادی که ارادمونو سست می کنن مشورت نکنیم.

(فائزه، 1373، لاهیجان)

******

هیچ وقت کار امروز را به فردا ننداز! فردا یه عالمه کار داری… قشنگ بندازش واسه دو سه هفته دیگه که خیالتم راحت بشه! منبع: اصول زندگی؛ اثر...!

(فاطمه رستمی، 19 ساله از سپیدان فارس)

امید: اثر کی؟ نکنه خنگول خودمون!... گاهی به خودم می گم این نکته هایی که قدیمیا می گفتن همینجوری رو هوا نبوده ها! سبک زندگی های اون زمان طوری بوده که مردم اینقدر درگیر نبودن. درگیر تلفن همراه و شبکه های اجتماعی و... درگیر پول درآوردن برا خرید. خرید چیزهای غیر ضروری که مدام داره بهشون چشمک می زنه. درگیر ساعت هااااا تماشای تلویزیون و... به همین خاطر فکرشون آزاد بوده. و چون آزاد بوده متوجه اتفاقاتی که پیرامونشون می افتاده و روابط بین اون ها می شدن و به یه نتایجی می رسیدن. مثلا به این نتیجه می رسیدن که کار امروز رو نباید به فردا انداخت. به این نتیجه می رسیدن که... اصلا پیامک بعدی رو بخونین... چرا من بگم؟

******

سلام دوستان؛ با خودم  فکر می کردم چی بگم که دلتنگیمو به هم اندیشان  نشون بده. دیدم حافظ خوب می گه:

روز وصل دوستداران یاد باد

یاد باد آن روزگاران یاد باد

کامم از تلخی غم چون زهر گشت

بانگ نوش شادخواران یاد باد

گر چه یاران فارغ اند از یاد من

از من ایشان را هزاران یاد باد

امید: سلاااام؛ شناختین که؟ خود خودشه! آق پیام. صبح زنگ زد و گفت: آق امید؛ پیامک ما رو درج می کنی؟! منم چون دیدم این پارتی بازی باعث دلخوشی خیلی هاتون می شه، درنگ نکردم. پیام، خودش اینجا نیست؛ اما قلب و روحش...    

******

چالش: سلام؛ من با اینکه بخوایم بطور مطلق بگیم خواستن توانستن است، موافق نیستم. گاهی ما چیزی رو می خوایم و برای اون خیلی هم تلاش می کنیم؛ اما بهش دست پیدا نمی کنیم. چرا؟ چون خواست خدا است.

(طیبه ام، از سال 76 مهمون این زندگی شدم)

امید: خب! پس تکلیف چیه؟... اینه که ما اگه به این نتیجه رسیدیم که کاری درسته، به هر حال، نهایت تلاشمون رو براش بکنیم؛ و اگه خدا نخواست و به نتیجه نرسید، اگه با یاد خدا شروعش کرده باشیم، حتما خداوند یه جای دیگه دلمون رو خوش می کنه. نکته دیگه اینکه: ارزش اون تجربه هایی که به دست آوردیم هم کم نیست. اصلا آدما با این تجربه ها پخته می شن و کارهای بزرگتر انجام می دن.

******

امید: سلاااااام؛ چون می دونم منتظر جوابای چالش دیروز هستین، "فعلا" چیزی نمی گم. چالشش که یادتونه؟... "مگه نمی گن خواستن، توانستن است؟ پس چرا می گین هر آدمی فقط باید در حد توانش تلاش کنه؟"  

******

چالش: سلام آقا امید؛ من با حرف این دوستمون موافقم؛ اما نه کاملا. به نظر من ما خیلى از مواقع به خاطر ترس از شکست و البته گاهى هم تنبلى سراغ اهداف بزرگ نمی ریم و می گیم من کجا و اون هدف کجا و اینقدر به خودمون تلقین می کنیم که باورمون می شه تواناییمون همین قدره! گفتم کاملا موافق نیستم چون معتقدم در عین امیدوار بودن و آرزوهاى بزرگ داشتن باید "منطقى" و "واقع بین" هم باشیم!

(پریسا، ٢٣ ساله، لاهیجان)

******

سلام؛ من این حرفو قبول ندارم که اگه اراده داشته باشیم به همه چى می رسیم. درسته که اراده براى رسیدن به هدف، خیلى مهمه؛ اما قبول داشته باشین بعضى وقتا یه مشکلاتى پیش میاد که هر چقدرم اراده براى حل اون مشکل داشته باشیم فایده اى نداره!!

(امین، گمیشان )

امید: به نظر من تشخیص اینکه واقعا یه چیزی، شدنیه یا نه خیلی مهمه! تشخیص اینکه مشکلات پیش رومون، برطرف شدنین یا نه! آخه گاهی ما به دلایل مختلف فکر می کنیم یه کاری نشدنیه در حالی که اگه دنبالش رو بگیریم و راهش رو بتونیم پیدا کنیم و یا صبر کنیم و منتظر زمان بمونیم، شدنیه. یه وقت هم برعکس. به دلایل مختلفی، فکر می کنیم یه کاری شدنیه در حالی که نشدنیه! حتی اگه سال ها هم منتظر بمونیم. واقعا چطور می شه فهمید و مطمئن بود که تشخیص ما درسته یا نه؟ می تونین تو جوابش کمکمون کنین؟ اول پیامک: "تشخیص"

******

امید: سلااااام؛ کیف همگی کوکه؟ اگه نیست! هم اندیشان حتما کوکش می کنه. چه خوبه که هنوز هممون هستیم.

******

سلام به آقا امید و هم اندیشان عزیز؛ پیام دادم که بگم امروز شنبه اس. جالبه که اول ماه هم هست! دیگه چی از این بهتر که بعد یه هفته بحث تقویت اراده، شروع کنیم؟ پس پیش به سوی اهداف...

(سیما، ۱۸ ساله)

******

سلام؛ ما از خود می پرسیم: مگر من که هستم که باهوش، جذاب، بااستعداد و فوق العاده باشم؟ باید گفت که درواقع شما که هستید که چنین نباشید؟ خود را حقیر شمردن کمکی به جهان نمی کند. "دبی فورد"

(پریناز پویان، 18 ساله، مشهد)

******

امید: سلاااااام؛ خب! کجا بودیم؟ آهان! دوباره رسیدیم به یه نقطه ی حساس دیگه. اینکه: چرا وقتی می خوایم یه کاری رو شروع کنیم ترس و نگرانی برمون می داره و همین باعث می شه اراده مون برا انجام اون کار ضعیف شه؟! دلیل این ترس و نگرانیا چیه؟... راستش! من عاشق جواب هاتون تو این نقاط حساسم. می دونین چرا؟ چون هر سری یه عقلی داره و یه جورایی همه ی نکته ها رو می گین و چیزی از قلم نمی افته. راستی! ببخشید که برا درج همه  نکته ها و جلوگیری از تکرار، گاهی مجبورم بخشی از پیامک هاتون رو حذف کنم. چرا اینجوری نیگا می کنین؟ مجبورم!   

******

ای داد! ای بی داد!... ببین! دستم بهت برسه لهت می کنما! لعنت به هر چی مردم آزاره. نترس آقا امید! با شما نیستم! دارم با یه مگس زبون نفهم جر و بحث می کنم. فعلا بای. برم سپر بپوشم برا جنگ آماده شم. صبر کن... اگه مردی الان بیا جلو!

(فاطمه و الهه از سرپلذهاب)

******

سلام؛ یکی از دلایل اینکه برای شروع یه کار جدید، هزار جور فکر و خیال منفی و ترس و نگرانی میاد توی سرمون اینه که ما به شخصیت و وضعیتی که داریم عادت کردیم. حالا هر چقدرم که این وضعیت یا شخصیتمون کسل کننده، مسخره و... باشه.

(زهرا، 18 ساله از کرج)

******

امید: سلااااام؛ می دونم که به زودی، وقتی که بحث اراده، خوب جا بیافته سیل پیامک ها می یاد که: "عجب بحثی بود این بحث اراده، امیدخان!" بالاخره این آشیه که خودتون پختین. خب! کجا بودیم؟... آهان! یه جای حساس. به اینجا رسیدیم که خیلی جاها ضعف اراده برا اینه که آگاهی نسبت به خوبی و بدیش نداریم. بعد گفتیم: "آخه چرا جاهایی که آگاهی هم داریم باز..." به این جواب رسیدیم که: "چون ایمان به اون آگاهی نداریم." بعد سوال پیش اومد که: "حتی گاهی با وجود ایمان به آگاهی هم باز... " بابا! عجب گیری افتادیم ما. این ان قلت های شماها تمومی نداره. بریم ببینیم پاسخ گیر آخر چیه؟

******

ایمان: سلام؛ شاید ذهنمون یه جای دیگه گیر کرده که نمی تونیم تمرکز کنیم و با وجود آگاهی و ایمان بهش، انرژی بگیریم. شایدم دلیلش این باشه که در دوران بچگی کارای مهم و نسبتا بزرگ به تنهایی انجام ندادیم که الان می ترسیم...

(زهرا یاراحمدی) 

امید: عجب نکته ای گفتیا! حواست بود؟ "گفتی شاید ذهنمون یه جای دیگه گیر کرده که..." درسته! گاهی چون ذهنمون گیر کرده رو یه چیزایی که دوستش داریم، دیگه روی چیز دیگه ای نمی ره؛ حتی اگه نسبت به اون چیز دیگه، آگاهی داشته باشیم و حتی ایمان به اون آگاهی. فردا ساعت 17 حتما حتما مقاله ی جدید اندیشه (صفحه ی 670) رو بخونین. در همین رابطه نوشته: "ما بر اساس چیزی تصمیم می‌گیریم که به آن محبت داریم. پشت تمام انتخاب‌های ما محبت و علاقه‌ای به آن وجود دارد که به صورت اتوماتیک و خودکار ما را به سمت خود می‌کشد. آن محبت واقعی‌ای که در دل ما جا گرفته است مسیر انتخاب‌های ما را رقم می‌زند.... باید مبداء میل را عوض کرد" پیامک بعدی هم یه جوری همین مطلب رو می گه...

******

امید: سلااااااام؛ احوالات همگی که خوبه؟ خدا رو شکر. بحث رو دنبال کنیم بهتر هم می شه...

******

سلام امید؛ برای تقویت اراده باید بریم سراغ خودمون! یه جنگ درونی! هر روز و هر لحظه با خودمون درگیر بشیم! دعوای جالبیه! بین من و خودم! تو یه برنامه ی تلویزیونی نکته ای بود که بی ربط به بحث نیست. اینکه: اگه آدم فقط از روی شعور خود احساس می کرد که به غذا نیاز داره و هیچ علامت دیگه ای نداشت؛ یعنی نه درد معده، نه ضعف و... از شدت راحت طلبی هلاک می شد! درمورد اراده هم یه عامل بازدارنده همین راحت طلبیه. تنبلی، بی حوصلگی باعث می شه اراده ها ضعیف و فرصت های طلایی زندگی بسوزند! دچار روزمردگی بشیم و هر روز به خودمون وعده بدیم که از فردا زندگیم رو دگرگون می کنم. از فردا صبح، زود بیدار می شم، از فردا... غافل از اینکه روزها می گذرن و ما همان هستیم که بودیم!

(زهرا بیگ محمدی، ایلام، مهدی آباد)

******

سلام؛ اراده یعنى: اشتیاق براى انجام کار، رضایت، انتخاب درست، دانستن آنچه که باید بدانیم تا بخواهیم به آن برسیم، هدف خوب و...

(فاطمه هستم)

******

امید: سلاااااام؛ می دونم که بحث جدیدمون هم بحث خوبی می شه. می دونم.

******

"مطالعه یک کتاب، تجربه ی یک زندگی است" سلام به خانواده در حال رشد کیفی و کمی هم اندیشان. دوستان؛ می شه کتابایی درمورد تقویت اراده که خودتون خوندین رو معرفی کنین؟

(محمدباقر جلالی، خلیل آباد، خ رضوی)

******

معرفی کتاب: "از هر جایی که می توانید آغاز کنید. نهایت تلاش خود را در مقابل آن چیزی که پیش روی شما قرار دارد به کار بندید و بعد مشاهده کنید که فرصت های طلایی چگونه به دنبالتان می گردند." بخشی از کتاب: شادی بیکران اثر: اندرو میتوس

‏(آنیتا تاجیک از مشهد)

امید: راستش! من تو زندگیم به یه نکته ی خیلی مهمی رسیدم (ما اینیم دیگه!) و اون اینه که: هر کار مثبتی رو که می خوایم شروع کنیم نیروهای منفی به شدت می یان سراغمون. به شدت! اگه بتونیم اونا رو خنثی کنیم؛ یعنی اگه بتونیم این مرحله رو رد کنیم و تلاشمون رو با جدیت آغاز کنیم، مرحله بعد، مرحله ی گشایش تو کاره. یعنی چنان راه ها جلومون باز می شه که متحیر می مونیم. به همین خاطره که اندرو متیوس می گه: "... و بعد مشاهده کنید که فرصت های طلایی چگونه به دنبالتان می گردند".

******