باشگاه هم اندیشان

امید: سلااااام؛ آخ مخم! دوباره داره سوت می کشه! آخه می  بایست این همه موضوع رو برا نظرسنجی پیدا می کردم و می خوندم. امیدوارم چیزی از دستم در نرفته باشه. خیلی هاش تکراری بود و قبلا درباره شون بحث کردیم. بحثهاشو تو سایت پیام نما تو بخش بحث های هم اندیشان می تونین ببینین. تو هم اندیشان قدیم هم تکرار می شه. آره! داشتم می گفتم... خیلی هاش هم مثل هم بود که می بایست یکیش انتخاب می شد. این کار هم سخت و زمان بره. بعضی هاش هم واقعا تو رسانه ملی قابل مطرح شدن نیست. بعضی هاش هم واقعا برا یه هفته بحث مناسب نیست. خلاصه نتیجه این همه کلنجار رفتن با موضوعات پیشنهادیتون شد این چیزی که امروز می بینین. فقط و فقط کد مربوط به هر موضوع رو به عدد انگلیسی به "سی هزار، چهل و هشت" (3000048) ارسال کنین. اگه از چندین موضوع هم خوشتون اومد، می تونین کدهاش رو تو پیامک های جداگانه ارسال کنین.

******

سلام هم اندیشان؛ اعتراف می کنم که قبلا خییلی اهل قضاوت بودم؛ ولی الآن نه. خیلی مراقب هستم و هر کسی هم که بخواد قضاوتی بکنه می گم شما که نمی دونی اصل ماجرا چی هست!  شاید قضیه یه طور دیگه باشه. ممنون که هستین.

(تنها ماهم خانم باشگاه از گنبد کاووس)

******

سلام؛ اینم یه شعر حکیمانه:

چشم عیب از مردمان بردار و عیب خود نگر

هر که عیب خویش بیند، از همه بیناتر است

(محبوبه سوداگر از زابل)

امید: سلاااام به همگی؛ می گم این مشاعره نبودا. بعدی مشاعره است. با "دال" 

******

مشاعره با شعری از پروین اعتصامی:

درخود آن به که نیکتر نگری

اول آن به که عیب خود گویی

ما زبونیم و شوخ جامه و پست

تو چرا شوخ تن نمی شویی.

(اکرم احمدی، کاشان)

امید: یادم اومد. درباره گفتگوی یه پیاز و سیره که می زنن تو پر هم! راستی! "ی" بدین برا شنبه که مشاعره رو ادامه بدیم؛ چون فردا باید وقتم رو بذارم برا نظرسنجی موضوع.    

******

امید: سلاااااام؛ می گم وقتی بحث قضاوت عجولانه رو شروع می کردیم هیچ فکر می کردین پای اااااین همه حرفای قشنگ و تاثیرگذار بیاد وسط؟ این معجزه ی هم اندیشیه.

******

آقا امید؛ قبول کن ما هم نباید کاری انجام بدیم که خودمونو در معرض قضاوت عجولانه دیگران قرار بدیم! یک جورایی ما هم باید مواظب رفتارمون باشیم تا از حرفا و کارامون قضاوت نادرست نشه! درست نمی گم عصا رو ببر بالا.

(حانی از قرچک)

امید: عصا سر جاش باقی می مونه؛ چون حرفت کاملا منطقیه. تو مباحث دینی بحثی هست با عنوان "فرار از مواضع تهمت". اسلام تاکید کرده که خودتون رو در معرض تهمت قرار ندین و از گفتن سخنان و اعمالی که موجب سوء ظن می‌شه پرهیز کنین تا مورد تهمت و افترا قرار نگیرین. حضرت علی (ع) در وصیتی به فرزندش امام حسن (ع) می فرمایند: "از محل تهمت بر حذر باش و دوری کن؛ همچنین از مجلسی که به آن گمان بد برده می‌شود."

******

سلام امید و هم اندیشان؛ یه جمله قشنگ درمورد قضاوت کردن: می خواهی قضاوتم کنی؟ باشه ایرادی نداره؛ ولی اول کفش هایم را بپوش. راهم را برو. دردهایم را بکش. آن وقت اگر توانستی قضاوتم کن.

(پریسا احمدی از رودسر)

******

درج اولی؛ سلام به دوستای هم اندیشم. امشب شبه تولدمه. داشتم از خدا بابت همه چی تشکر می کردم که یاد هم اندیشان افتادم.

(فیروزه فردی، 24 ساله، لیسانس نرم افزار از رشت)

امید: سلاااام؛ من فکر کنم هر چی پیامک درمورد شکرگزاری درج کنیم کمه! خودتون خووووب می دونین چرا... چون شکرگزاری واقعی، تو زندگی، غوغا می کنه. مشکل اینه که ماها صبرمون برای دیدن نتایجش کمه و یا چیزهایی رو به زور و در همین لحظه از خدا می خوایم و چیزهای دیگه ای که به خاطر شکرگزاری، نصیبمون می شه رو نمی بینیم! به خودمم هستم!

******

سلام امید؛ قضاوت ما درمورد زندگی و اطرافیان باعث می شه خودمونو جدا احساس کنیم و حس همدردی و صمیمیت از بین بره و از هم دور بشیم! هر روز ما به قضاوت می گذره چه درمورد دیگران و چه حتی خودمون و شایدم زندگی! هر روز که بیدار می شیم درمورد روزی که می خوایم شروع کنیم پیش داوری می کنیم؛ و آرامش خاطر رو از خودمون می گیریم. به همین راحتی! مگه نگرانی از آینده و دلواپسی به خاطر چیزی که اتفاق نیفتاده یه جور قضاوت عجولانه نیست؟

امید: نکته خیلی جالبی بود. قضاوت عجولانه در مورد زندگی. می گم: دقت کردین خیلی وقت ها قبل از اینکه یه کاری رو بکنیم یا اتفاقی برامون بیافته، هزار جور فکر و خیال از تو سرمون رد می شه؟ هزار جور! بعدشم وقتی اون کار رو می کنیم یا اون اتفاق بالاخره می افته می بینیم اون فکر و خیالایی که کردیم و خودمون رو به خاطرش این همه آزار دادیم، یکیش هم اتفاق نیافتاد و یا حداقل به اون شدت ناجوری که ما فکر می کردیم نبود! اگه تجربه و یا حرفی تو این زمینه  دارین، اول پیامک بنویسین: "نظر" چه جالب! شاهد از غیب رسید. منظورم پیامک بعدیه که شاهد مثال همین حرفاییه که زدیم. 

******

سلام به هم اندیشان  ناب و آقا امید؛ وقتى شما دارید درباره یکى قضاوت می کنید نمی دونید طرف چه مشکلاتى براش پیش اومده که سرنوشتش شده این. اگه خودت رو فقط یک بار جاى اون بذارى می بینى که قضاوتت نادرست بوده. شاید شما هم روزى مورد قضاوت دیگران قرار بگیرید.

(سمیه از بناب)

امید: سلااااام؛ آخ آخ آخ! کلام آخرت دوباره منو یاد شعر ناب جناب مولانا انداخت. یه بار دیگه عمیق بشیم؟ باور کنین ارزشش رو داره:

این جهان کوه است و فعل ما ندا

سوی ما آید نداها را صدا

فعل تو کان زاید از جان و تنت

همچو فرزندی بگیرد دامنت

پس تو را هر غم که پیش آید ز درد

بر کسی تهمت منه، بر خویش گرد

******