ادمک اخر دنیاست ، بخند
ادمک مرگ همین جاست ، بخند
دست خطی که تو را عاشق کرد
شوخی کاغدی ماست ، بخند
ادمک خر نشوی گریه کنی
کل دنیا سراب است ، بخند
ان خدایی که بزرگش خواندی
بخدا مثل تو تنهاست ، بخند
فکر کن درد تو ارزشمند است
فکر کن گریه چه زیباست ، بخند
راستی انچه به یادت دادیم
پر زدن نیست که در جاست ، بخند
ادمک نغمه ی اواز بخوان!
به خدا اخر دنیاست ... بخند!

امضای کاربر : از این پس غرورم یک امپراطوری کبیر است...

که برای هیچ کس سقوط نخواهد کرد...

این روز ها میگذره ولی من از این روز ها نمیگزرم.

حالم خوب است اما ... دلم تنگ ان روزهایی شده که میتوانستم از ته دل بخندم!

كسي اينجا به يادش نيست كه دنيا زير چشماته
يه عمره يادمون رفته زمين دار مكافاته
كسي اينجا به يادش نيست كه من اينجا چها كردم
كه يك روز بايد از اينجا بازم پيش تو برگردم
خدايا وقت برگشتن يه كم با من مدارا كن
شنيدم گرم اغوشت اگه ميشه منم يه گوشه جا كن!

اين فاصله ها كه بين ما بسيارند
از بودن ما كنار هم بيزارند
يك روز براي ديدنت مي ايم
اما اگر اين فاصله ها بگذارند!

خسته ام از اين زندان كه نامش زندگيست
پس قشنگي هاي دنيا مال كيست؟
باختم در عشق اما باختن تقدير نيست
سوختم با درد تنهايي مگر تقدير چيست؟؟؟

خانه ام ابری است
یکسره روی زمین ابری است با آن 
 از فراز گردنه ، خرد و خراب و مست
باد می پیچد 
یکسره دنیا خراب از اوست


وحواس من 
 آی نی زن ، که تو را آوای نی برده است دور از ره کجایی؟
خانه ام ابری ست اما
ابر بارانش گرفته است
در خیال روزهای روشنم کز دست رفتندم ،


من به روی آفتابم
می برم در ساحت دریا نظاره
و همه دنیا خراب خرد از باد است،
و به ره ، نی زن که دایم می نوازد نی، در این دنیای ابر اندود
راه خود را دارد اندر پیش.